Tweehonderd magische centimeters, deel 1
Wat voor een snoek de metergrens is, is voor meervallen de beruchte dubbele meter. Maar om eerlijk te zijn, dat gaat vooral op in de rasechte meerval landen. In Nederland en België is het vinden en vangen van zo’n vis toch een ander paar mouwen. Vorig jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met het gericht vissen op meerval vanuit een bellyboat. De master himself, Jo Mebis, nam mij op sleeptouw en eerlijk is eerlijk: ik was direct verkocht. Het is moeilijk uit te leggen maar neem van mij aan dat de combinatie van een belly met het actief vissen met een sonar echt een verslavend spelletje is.
De bewuste dag ging ik met Jo een nieuwe stek uitproberen. De bekende spots hadden enkele weken na de opening al de nodige dressuur opgelopen. Daarnaast had ik een goeie tip gekregen via twee maten van mij die in dezelfde regio op karper vissen. De dag begon en niets zo spannend als het uitpeuteren van een gloednieuw stuk rivier. Ik begon in de vaargeul op zoek naar zo veel mogelijk diepte. Na een goed half uurtje zoeken riep Jo dat ik best even achterom keek. Met een flinke vaart kwam een binnenschip door de geul gestoven. Snel even schuiven dus en plaatsmaken voor deze mastodont. Plots merk ik op 3,5 meter water een vaag symbool tegen de bodem. Geen bekende banaan maar eerder het symbool dat je ziet wanneer je in een foute richting over een uiteinde van een meerval schuift. Zonder aarzelen liet ik de fireball zakken. Op dat moment stuiteren de golven al in het rond van het schip dat bezig was aan zijn passage. Met alle moeite van de wereld kan ik mijn aas stabiel houden. Net wanneer ik het gebulder van de schroef tot in mijn benen voel trillen wordt mijn hengeltop zwaarder. Voorzichtig voel ik of er gewicht achter zit. Jep, dit is een aanbeet! Hangen! De volgende 15 seconden zijn pure waanzin. De vis maakt er een boeltje van in een zoektocht naar dieper water. Het enige wat ik kan proberen is hem zover mogelijk van de vaargeul proberen te houden. Hier passeert best wat scheepvaart en dan kan ik de vis gemakkelijk verspelen. Wanneer ik boven de meerval hang boven een vijftal meter water kan de uitputtingsslag beginnen. Het is snel duidelijk: dit is een bak! Zonder enige problemen blijft de vis mijn zware druk negeren en zwemt net hoe het hem uitkomt. Jo fluistert mij al toe dat dit wel eens mijn dubbele meter kon zijn. Zenuwen nemen het over van spanning want er kan nog veel mislopen, zeker vissend uit een tractorband! Twintig minuten later breekt een brede kop voor de eerste keer door de waterspiegel, jazeker dit is hem!!! Gelukkig is er een ondiepe oever in de buurt en dirigeren we vis die kant op. Wanneer ik mijn hand in de bek schuif kan mijn geluk niet op.
Hier heb ik maanden voor gewerkt, gezocht en gevist.
Met 201 cm is dit de eerste maal dat ik een vis van dit formaat in mijn handen mocht houden. Wist ik toen veel wat er een goede maand later te gebeuren stond. Dat is voor een volgend verslag!
Roy van Streels
