het grote water op

het grote water op

Met één vis ben ik al tevreden zei ik nog tegen Tom. Het leek alweer een eeuwigheid geleden dat we samen nog eens een lijntje nat maakten. We gingen voor ’t grote water deze keer. Een groot water waar ’t goed snoekbaarzen is. Het weer zat ons mee, de dag startend met een heerlijk zonnetje op het water. Na honderd meter peddelen met de bellyboat zou de eerste snoekbaars reeds aan boord komen volgens Tom, maar de snoekbaarzen hadden een ander programma vandaag. Stijf dicht op elkaar hielden ze de lippen gesloten. Uren gleden verticalend voorbij. In de vroege namiddag, op een moment van onoplettendheid, werd er dan toch bruusk getrokken aan ’t andere eind van de lijn. Dat dit geen snoekbaars was had ik vrij snel door. Een grootwatersnoek had het kleine Finn S shadje gegrepen bij ’t volgen van ’t talud. Het landen van de vis verliep als een fluitje van een cent. Toch handig zo dicht bij het water in de luie drijvende zetel. Enkele foto’s en dan even meten langs de hengel. Een metertje hadden we niet maar het ging om een grote snoek en dan maken een paar centimeters niet zo veel verschil meer. Tegen de avond leek ’t even of de snoekbaarzen nog voor een klein feest gingen zorgen maar ze bedachten zich uiteindelijk weer. Eentje vergreep zich dan toch aan de hoger hangende Finn s en kwam even mee op de foto. We besloten dan maar om zelf wat te gaan eten en deden ons te goed aan een bak friet. Afsluiter van een heerlijke visdag in goed gezelschap. Merci Tom Groeten en vang ze Jo Mebis