We waren al drie jaar op zoek naar een datum waarop het kon, maar nu kwam het er dan eindelijk van: Richard en ik gingen een dagje vissen. Afijn: een half dagje, want door familiale omstandigheden (en met kleine kindjes & een hardnekkig griepvirus op ronde door het land zijn die niet zeldzaam) kon ik pas rond de middag beginnen. Ik ben van nature al vrij nerveus, en als ik een opstapper aan boord heb, is dat nog een stuk erger. 'Ah geen stress,' zegt Richard, 'het gaat om de beleving, niet om de vangst! Een fijn dagje op het water is op zich al fantastisch.' En hij voegt er tussen neus en lippen aan toe: "Zeker als ik twee snoeken kan vangen.' Zo, de target was zonneklaar - en goedgemutst kozen we het ruime sop; vier pluggen zwommen vrolijk kontschuddend mee. Ik ben niet zo'n troller, maar het is wel een hele mooie techniek om op verkenning te gaan en zo te proberen achterhalen waar en vooral ook hoe diep de snoeken liggen. Daarom kozen we ook voor pluggen met verschillende duikdieptes. We bleven zo'n beetje tussen de 3 en de 8 meter varen, op zoek naar de groene duivels. Het door de weermannen beloofde zonnetje kwam er niet - in de plaats daarvan kregen we een grijze, klamme dag met motregen. De wind hield gelukkig zijn manieren: een 2, hooguit 3 uit het Noorden. Na een half uurtje kon Richard aan het werk: een vinnig snoekje van een cm of 70 had zijn Super Shad Rap gegrepen.
Kort daarna stond hij voor de tweede keer met een kromme hengel, en een iets kleinere vis mocht even in de boot. Deze dubbele vangst betekende drie dingen. Ten eerste was de druk van mijn schouders: Richards twee snoeken waren binnen. Ten tweede betekende het dat de snoeken blijkbaar diep lagen - zo'n SSR duikt toch al snel 3.5-4 meter aan een dunne gevlochten lijn en Richard had best veel lijn uitstaan. En ten derde zaten ze allebei onder de Piscicola geometra. In mensentaal: de Visbloedzuiger. Dit meestal bruingekleurde (met zwarte of roodbruine stippen) diertje kan maximaal tien cm worden voedt zich met het bloed van vissen. Het is een vies beest en ik heb altijd medelijden met de vissen die ik vang: soms zitten ze zelfs op de ogen! Toch leren visbloedzuigers de visser één ding: ze wijzen erop dat de snoeken op de bodem liggen, tussen oude plantenresten of zo, en vrij passief zijn. We wisten genoeg en dus gingen we die onderste waterlaag eens goed aftasten. We begonnen werpend in een baai verderop, wat een leuke vis opleverde voor Richard op een uitbundig kwispelende Westin Shad Teez.
De snoek had zijn slaatje geslagen: de rubberen hap zat op de staart na helemaal in z'n bek. Ik kreeg een halfslachtige aanbeet, die ik op magistrale wijze wist te missen - ook op een Westin Shad Teez. Verder gebeurde er echter niet veel en ook was het water in deze hoek toch wel wat troebeler dan waar we begonnen waren, en dus besloten we eerst even voor anker te gaan om te eten (waarbij Richard letterlijk een slaatje sloeg) en dan terug te keren en daar meters te maken al fronttrollend.
Richard leende mijn Smoke Inliner even en trok vrijwel meteen een snoek boven - dit hengeltje is heel fijn voor precies dit werkje.
De shad presenteerden we dichtbij de bodem - Richard met sprongetjes, ik hield hem vrij stil. Die eerste aanbieding was overduidelijk de juiste en Richards twee bestelde vissen werden al gauw zes gelande vissen - waaronder een mooie 90+.
Ook losten we wat vissen - eentje vlakbij bij de boot, de andere meteen na de aanslag.
De meeste symbolen die we op het scherm zagen lagen plat op de bodem. Meermaals gebeurde het dat we weer zo'n hobbeltje op het scherm zagen, en een paar seconden later - want de shads zwommen een paar meter achter de boot natuurlijk - hing die aan de haak.
Toen de beten wegvielen en ik toch een paar symbolen op half water had gezien, besloten we het laatste anderhalf uur weer te gaan slepen met de benzinemotor en pluggen. Het werkte, want twee keer vergreep een prachtig getekende snoek zich aan het kunstaas. Toch altijd wel weer sensationeel, zo'n gierende slip en hard bonkende hengel die je uit de steun moet zien te krijgen terwijl de vis wegsprint en de boot - waarvan je de motor natuurlijk snel in neutraal hebt gezet - nog aan het uitdrijven is... Met 9 snoeken en een hoop missers op onze kerfstok trokken we de boot in de avondschemer op de trailer. The end of a perfect day...
