Verwend door de Maas dl.2
Het liep wel lekker in meervalland de afgelopen week. En het ijzer kan je best smeden als het heet is heb ik ergens gelezen. Er werden dus wat verlofuren ingeschakeld om wat meer tijd op de Maas te kunnen doorbrengen. Omdat ik graag de avonduren vis begin ik tijdens de zomermaanden in de vroege namiddag en vis dan tot een uur of tien, of tot een half uur na zonsondergang om me netjes aan de regels te houden…
Eerdaags was het weer gelukt een mooie meerval te strikken en verspeelde zelfs nog een zwaardere vis, maar helaas dit hoort er nu ook eenmaal bij, net zoals de dagen dat je helemaal geen actie ziet. Maar vandaag leek het plaatje weer goed te kloppen, want ik kreeg gezelschap van Céline. Ook zij heeft de smaak van ’t meervalvissen te pakken en wou graag een vis vangen een stukje groter dan zichzelf. Een emmer gevuld met springlevende grote voorns en windes ging ons daarmee helpen. De wind stond tegen de stroming in waardoor driften niet zo eenvoudig ging. Met de elektromotor trok ik de boot dan maar uiterst langzaam tegen de wind in met de stroming mee. Aan weerszijden van de boot werd onze hengel in de steun gezet en de dobbers zo’n 10 a 15 meter achter de boot meegesleept. Doordat we relatief lange hengels gebruikten van 270 cm konden de dobbers toch een stukje uit elkaar gehouden worden al is dit met levende aasvissen niet altijd zo evident. Soms wil de aasvis van de linkerhengel naar rechts en de aasvis aan de rechterhengel naar links. Regelmatig is het dan omwisselen van de hengels om een wirwar te vermijden. Voor de rest is dit een rustgevend langzaam maar toch wel spannend spelletje meervalvissen. Een aasvis die plots in paniek raakt en de dobber laat dansen op ’t water geeft aan dat het wel snel kan gaan gebeuren.
We waren nog geen uurtje bezig of de eerste aanbeet meldde zich al. Vakkundig werd deze gemist helaas. Het zag er thans een goeie vis uit schattend aan de snelheid waarmee de dobber wegschoot onder water. Geen paniek want twintig meter verder krijgen we al snel een herkansing.
Een vis van rond de 130 bijt de spits af en mag even in de boot. Dan verloopt het allemaal vrij snel, het lijkt er wel op dat de meervallen hun namiddagsiësta vandaag ingeruild hebben voor een uitgebreid buffet, want we vangen kort daarna reeds de volgende meerval. Deze is een maatje groter en haalt net 170cm.
We kijken in de aasemmer en merken op dat onze voorraad aasvissen al flink aan ’t slinken is. We gebruiken ook relatief grote aasvissen van zo’n 25cm en dan je ben je beperkt in aantallen in een emmer van 20 liter. Wettelijk gezien zijn we ook al in overtreding met onze aasemmer die slechts een inhoud van 10 liter mag hebben volgens de Waalse visserijwetgeving…
Geen getreur want Céline is terug aan de beurt. De dobber schiet zelfzeker de diepte in en meters lijn lopen van de reel. Strak draaien verloopt vlot op die manier en de haak wordt stevig gezet.
Deze hangt en het is een flinke vis aan de buiging van de Pezon & Michel te zien. Ik stuur de boot de vis achterna, die naar de overkant raast. Minutenlang staat de hengel lekker krom en het lijkt er dan ook op dat deze vis een nieuwe pb wordt voor Céline, een vis die een stuk groter is dan de visser…
We zijn nog geen drie uren aan ’t vissen en hebben al evenveel vissen aan boord gehad. Dit loopt wel erg lekker. Het meetlint geeft aan dat deze vis 185cm groot is. Na een paar plaatjes zwemt ze weer de diepte in.
Een lekker biertje hebben we nu wel verdiend en een koele fles La Chouffe wordt uit de koelbox getoverd. Heerlijk toch, meervalvissen als de goden je zo goed gezind zijn.
Groeten
Jo Mebis
