Na enkele malen flink te zijn overvallen door vriend meerval tijdens het snoekbaarzen de laatste vissessies op snoekbaars nam ik afgelopen weekend mijn oude vertrouwde Black Cat Vertical meerval hengel mee de bellyboat in. Deze meervalhengel had ik als backup bij mij voor het geval dat ik weer een meerval tegen zou komen op mij Garmin visvinder scherm. De meervalkoorts was na een week dagdromen inmiddels weer aardig toegenomen en de focus op snoekbaars was er eigenlijk totaal niet meer.
Na een paar mooie snoekbaarzen gevangen te hebben werd de snoekbaars hengel opgeborgen en de meerval pook voor de dag gehaald.
Ik start met de zoektocht naar grote vis symbolen op mijn Garmin visvinder en al vrij snel kwam ik op 12 meter diepte een paar symbolen tegen die aan het formaat te zien niks anders kon zijn dan enkele meervallen. Niet lang daarna liet ik een flinke tros dauwpieren naar beneden zakken richting deze vissen. In het begin toonde deze meervallen weinig interesse in mijn aaspresentatie en was er beweging in deze vissen te krijgen. Er verstreek een poosje en na lang aandringen was er klaarblijkelijk toch een meerval tussen deze groep vissen die over de streep te trekken was. Ik voelde hoe er heel zachtjes aan het einde van mijn meerval lijn aan mijn aas getrokken werd, resoluut zette ik de haak en mijn hengeltje vouwde zich direct mooi dubbel. Dit ziet er goed uit! Dat de vissen door het koude water minder actief zijn was duidelijk te merken. Waar je bij de dril in de zomer periode op sommige momenten goed moet opletten dat de hengel niet uit je handen wordt getrokken was het nu vooral een langzaam, zwaar en log gevecht met deze meerval. De dril duurde niet lang en redelijk snel kon ik een prachtig formaat wintermeerval landen.
Een uur proberen en nu al succes, yes!!
Na een korte fotosessie mocht de vis zijn weg weer vervolgen en ging ik op zoek naar het volgende riviermonster. Na even zoeken kwam ik weer een paar exemplaren op het spoor maar wat ik ook probeerde mijn pieren en clonk teaser bleven onaangeroerd, deze vissen waren duidelijk sluwer. Om even iets anders te proberen monteerde ik een Westin Twin Teez softbait aan mijn hengel om deze pelagisch vissen aan te bieden. Ook deze pelagische vistechniek werd niet echt heel enthousiast begroet door de snorretjes maar natuurlijk is bij roofvis vaak het ene uur het andere niet en bleef ik toch volhouden om een aanbeet uit te lokken. Dit bleek maar weer eens een goede keus bleek te zijn, na dik anderhalf uur geconcentreerd pelagisch vissen was daar dan eindelijk de zo gehoopte klap op mijn Black Cat meervalhengel, HANGEN! De dril was een kopie van de vorige, langzaam en zwaar, maar nog zwaarder zelfs als de vorige, dat belooft wat! Mijn vermoeden werd ook duidelijk bevestigd toen er een kwartiertje later een wel heel erg dikke meerval naast de bellyboot omhoog kwam. Dit is echt een kanon van een meerval! Gelukkig liep het landen van dit riviermonster op rolletjes.
En daar zat ik weer voor de camera, zo blij als een klein kind met een moddervette wintermeerval in mijn armen.
Wat een dag zeg, even proberen op meerval in de winter! Binnen enkele uren meteen twee mooie exemplaren vangen. Zo zie je maar weer dat de denkwijze van meeste meervalvissers dat meerval in de winters slecht te vangen is geheel niet klopt. Met wat doorzettingsvermogen en door je te verplaatsen in de gedachte van een meerval zijn deze oer vissen prima te vangen. Mijn aandacht ligt voorlopig dus weer bij onze besnorde vrienden.
