Het was geen weer om een hond door te jagen, maar voor die ene keer dat ik eens een paar uur niets te doen had... We zijn ten slotte niet van suiker gemaakt en smelten dus niet als het regent... zelfs niet als het met bakken tegelijk uit de hemel komt. Een smalle sloot in de buurt was de plaats waar het moest gaan gebeuren: ze is ondiep, omrand met aanlokkelijk wuivend riet en plantenbedden... Pike territory! In de auto zaten we het ons enigermate bezorgd af te vragen: zou het groen al voldoende afgestorven zijn om ertussen te kunnen vissen? We hadden ons geen zorgen hoeven te maken. Toen we aankwamen, zagen we immers een gigantische berg riet en planten op de oevers liggen: ze hadden de sloot zeer recent geschoond! Het water was niet echt kristalhelder door de regen, maar ook door deze schoonmaakoperatie, maar dat bleken de snoeken niet zo erg te vinden. In iets meer dan twee uurtjes tijd vergrepen 4 snoeken zich aan mijn shad, en ook kreeg ik nog twee volgers te zien.
Mijn vismaat miste één dikke snoek op zijn grote swimbait, en zag ook een volger of twee. Goed, het waren allesbehalve giganten, maar hun aanvallen op het hoog geviste kunstaas gingen met veel opspattend water gepaard, en dat zorgt altijd voor veel spanning natuurlijk, en op licht materiaal (een tiengrams spinhengeltje) gaven ze ook nog behoorlijk sport.
Tight lines allemaal!
Thomas"
