De kogel was gauw door de kerk vrijdagavond, de wederzijdse wekdienst werd op half 6 afgestemd want er ging geverticaalt worden. Om kwart over 6 staan we aan de helling en laden rustig de boot in omdat het toch nog donker is, en laten deze hierna te water. Inmiddels begint het zonnetje te klimmen en zorgt voor een prachtig plaatje.
Als we na een klein stuk al bij de visstek komen laten we de elektromotor zakken en kunnen we beginnen. Het is lekker kalm op het water wat het sturen een stuk makkelijker maakt voor een minder ervaren stuurman als ikzelf. Al snel denken we aan de dieptemeter te kunnen zien rond welke diepte er zich wat vis ophoud en houden dit dan ongeveer aan. Roy begint de kantjes uit te gooien en pielt wat tussen de struiken en bomen. Als dit op een gegeven moment niet te gewenste resultaten brengt zegt ie “zo dan zal ik hem ook eens recht laten zakken”. De woorden kennen amper klank als hij direct aanslaat.
Even Grabbelen en….
Ting…die staat erop. Altijd lekker als de eerste in de boot is geweest.
Even later ben ik het die er een weet te strikke.
We gaan verder maar het duurt even voor er weer wat bijt. We grappen beide over wie er de volgende gaat vangen en of dat dan aan de visser of de kapitein ligt. Omdat er nogal wat takken (lees halve bomen) in het water liggen door bevers slaan we allebei weleens aan op een tak oid, wat toch altijd voor spannende en grappige momenten zorgt.
Onder het genot van koffie thee en een boterham begin ik opeens hard te lachen waarop roy me aankijkt of ik niet wijs ben, Ik voel dat ik een visje heb en zeg dat die niet telt, “Hij spartelde zichzelf aan de shad” roep ik nog.
We beginnen aan de volgende stek te denken als Tom belt om op te stappen, hij is er zo dus we doen hier nog een stuk. Het blijft het hele stuk angstvallig stil aan de andere kant van onze hengels, we denken dat verandering van het weer de oorzaak kan zijn. Net voordat we op de benzine motor naar de kant willen varen weet ik er nog een te vangen.
Tom heeft een boel te vertellen en lachen meegenomen waardoor er minder serieus gevist wordt. Wel word er nog voor gekozen om de volle maas op te gaan, maar dit helpt ook niet echt. De gezelligheid is er niet minder om gelukkig. Na een uurtje of 2 visloos in de boot te zitten met zijn 3en besluiten we een vriendelijke stokvisser met leefnet voor een aasvisje te vragen. Hij stemt in en we varen naar de kant. Bij het optillen van zijn leefnet komen er een drietal verschrikkelijk dikke baarzen naar boven tussen een paar dozijn grondels. Hij verteld ons dat het niet veel is en dat de baarzen zijn dag goed hebben gemaakt omdat deze de grondels aanvielen tijdens het afsteken van zijn hengel waardoor hij toch nog sport overhield. We kijken elkaar aan, en raken extra gemotiveerd om met de grondels deze dag weer tot actie te keren. We besluiten met 2 man met een grondel te vissen net langs de wierbedden en er toch ook nog een shad bij te laten dansen. Het duurt nog een aardige tijd als ik toch een aanbeet krijg van een leuk baarsje dat zich net langs de boot weer los te friemelen van de fireball.
Als de aanbeten dan verder uitblijven besluiten we op een gegeven moment er een eind aan te breien. Het was weer een lekker dagje.
Geniet ervan, Boy.
