Gisteren trokken we er nog eens met de boot op uit om wat snoekbaarzen aan de scherpe tanden te voelen. De vangstberichten waren niet bijster goed en er werd nogal wat wind voorspeld (4 beaufort) maar het was al zo lang geleden dat we nog eens een hele lange dag zouden kunnen maken, en dus besloten we maar niet te luisteren naar al dat ongein. De dag begon niet bepaald onder een goed gesternte: eerst bleek dat ik het slot van de trailer vergeten was thuis en dus moest ik terugrijden, want mijn vertrouwen in de mensheid is nu ook weer niet zo groot dat ik een onbewaakte trailer wil laten staan op een godverlaten plek - ik ken mensen die na een dag vissen tot de vaststelling kwamen dat hun trailer voetjes had gekregen... en wat doe je dan? En toen bleek dat ik door dat tijdverlies had ingetekend om zowat alle files van heel Nederland live bij te wonen... Maar goed, véél later dan gepland gleed de boot dan toch het troebele water van een van 's Nederlands bekendste snoekbaarsmeren. Er stonden slechts twee andere trailers, wat natuurlijk ook al een teken aan de wand was want als ze goed bijten dan lijkt het op deze plek vaak alsof er een botenshow gehouden wordt! De wind maakte het bijna onmogelijk om te verticalen en dus gingen we maar diagonalen: lange drifts langs interessant ogende taluds met een van een stevige schoepstaart voorziene shad aan de lijn geknoopt. Al na tien minuten was de eerste vis een feit: een eind 50'er die de Totter-shad lekker bleek te vinden. Dat smaakte naar meer (figuurlijk uiteraard, want de vis mocht natuurlijk weer zwemmen) maar een uur later hadden we nog niets kunnen bijvangen. Maar toen ging het plots wel heel hard: we kregen allebei een aanbeet op dezelfde plek. Snel een waypoint gezet, en na het drillen maakten we een heleboel driften over datzelfde plekje. Het bleek een ware hotspot: het puntvormige einde van een diepere geul, waar de bodem vrij bruusk van 11 naar 7 meter liep. Het leek wel of alle snoekbaarzen van die geul in hetzelfde puntje lagen, want we kregen elke drift minstens één vis aan boord, van een plekje dat hooguit 100 meter op 100 was. Korte drifts, dus, maar het vele heen en weer varen loonde! Toen de actie afnam, gingen we weer op zoek naar een nieuwe snoekbaarsburcht. Het duurde weer een paar uur voor we een concentratie vissen vonden, maar ook daar was het bingo - op vorkstaartjes, deze keer. Sneller dan gewenst begon het donker te worden - de schuld van de snel opkomende bewolking - en dus moesten we noodgedwongen terugvaren, met elk 15 snoekbaarzen op ons conto. Mooi verdeeld, zou je denken, maar mijn vismaat vond het nodig om vlak voor de trailerhelling nog een extra snoekbaarsje te plukken zodat we eindigden op 31 stuks. Het bizarre is wel dat we de hele dag lagen te denken dat het een wel héél taaie dag was, maar als je dan de rekening maakt, blijkt dat het eigenlijk toch wel héél aardig liep! We zijn dan ook verwend in Nederland he... Tight lines! Thomas
