De lente is in het land. Met een winterse watertemperatuur die in een week tijd enkele graden stijgt en een lekker zonnetje aan de hemel kan ik de drang niet langer meer onderdrukken. Na een winterstop van drie maanden werd het deze week echt tijd om de Helena weer eens te water te laten. Tijdens de wintermaanden had ik m'n visboot een beetje aangepast. Het vast tapijt werd verwijderd en de vloer voorzien van een antislip polyester coating. Tapijt is wel aangenaam aan de voeten maar hoort eerder thuis in de woonkamer, maar niet in een visboot. Zeker als er regelmatig meerval in de boot komt is het erg handig als je de boot na een visdag snel even kan wassen en uitspuiten met water.
Een watertemperatuur van 7 graden lijkt weinig om meervallen te vangen maar de toenemende lichtintensiteit wekt de rovers stilaan uit hun winterse rust, althans dat vermoed ik toch. Op de planning stonden enkele hotspots en een lange drift op de Belgische Maas. Op de eerste plek was het al onmiddellijk raak en vrij snel. Dit had ik niet verwacht maar was toch meer dan welkom. De meervallen hadden al een geruime tijd geen haak meer gevoeld en dat was te merken aan hun onvoorzichtigheid. Een meerval verscheen in beeld van de Humminbird en onmiddellijk werd de hengeltop langzaam onder water getrokken. Hangen! Voor even toch, want deze eerste meerval wist zich vrij snel van m'n haak te ontdoen, helaas. In het heldere water zag ik de meerval in z'n volle lengte wegzwemmen. Minstens anderhalve meter... Op de tweede hotspot verliep het al even vlot en werd het aas even snel gegrepen. Deze keer hangt de meerval wel goed aan m'n haak en wordt de Fun stick in een hoepeltje getrokken. Het is heerlijk genieten onder deze lentezon! Het is twaalf uur 's middags en het lijkt wel etenstijd in meervalland, want tien minuten na het terugzetten van de meerval volgt opnieuw een aanbeet na het verschijnen van een schim op het scherm. Deze vis laat zich snel zien aan de oppervlakte en is een maatje groter en zwaarder. De vis heeft door een vergroeiing in de staart precies een groeistop in de lengte die zich omgezet heeft in gewicht. Wat een vette meerval. De meter stopt bij 160 cm. De meervallen liggen op een kluitje en het komt erop aan het aas op de juiste plek te presenteren, want even later volgt er nog één, precies op dezelfde plek... Later maak ik nog een drift van enkele kilometers over de Maas, maar ik weet ze niet meer te vinden. Het is goed geweest zo! Meer dan tevreden voor een eerste visdag van 't jaar.
De techniek die ik graag gebruik in het voorjaar is het driften met wormen eventueel gecombineerd met kwakhout. Wormen zijn in het voorjaar een superaas waar weinig meervallen aan kunnen weerstaan! Je kan bij deze visserij de hoofdlijn in de hand houden om de aanbeet te voelen maar daar ben ik vrij snel van terug gekomen, omwille van de vele missers die ik ermee had. De montage die ik meestal gebruik is heel eenvoudig en laat je toe om meer relaxed te vissen. Op de hoofdlijn monteer ik een klassieke dobber met een drijfvermogen van 20 à 40 gram en lood deze nauwkeurig uit zodat deze net niet onderduikt met een grote tros wormen erbij. Mijn onderlijn heeft een lengte van 40 à 150 cm. Een stuitje boven de dobber bepaalt de diepte van het aas. De reel zet ik in vrijloop met net genoeg weerstand om niet af te lopen. Bij een aanbeet kan je zo rustig de hengel nemen strak draaien en de haak zetten zonder dat de meerval bruuske bewegingen voelt aan de lijn. De haak die ik hierbij gebruik is de Gamakatsu LS-5314N in de maat 5/0. Deze methode werkt ook prima met de Gamakatsu octopus circle nummer 6/0. Aanslaan laat je bij deze laatste dan best achterwege. Gewoon langzaam strak draaien en hangen!
Veel visplezier en vang ze!
Jo Mebis
