Het WK monster
Afgelopen week dinsdag was ’t zo ver, de eerste match van de Belgen op ’t WK. Voetbal is niet zo aan mij besteed en om al die drukte te omzeilen nam ik een paar uurtjes verlof in de namiddag om naar de rivier te trekken. Weinig vissers ook aan ’t water en dat kwam me wel goed uit. Best wel goed weer ook, een rustig kabbelende noordoost, weliswaar tegen de stroomrichting in maar soit…
Enkele dagen daarvoor was ik met m’n kinderen aasvissen gaan vangen op een plaatselijk meer en de voorns mochten vandaag zwemmen voor hun leven… Beide hengels werden opgetuigd met een dobbermontage: een grote dobber met een drijfvermogen van zo’n 100 gram en een brok lood van 80 gram eronder.
Ondanks het redelijk formaat aasvis 25 cm kies ik toch graag voor een enkele haak. Takels gebruik ik liever niet. Als haak voor dit werk gebruik ik graag de Gamakatsu LS-4644 T/C in het maatje 4/0, een degelijke en oersterke haak. Voordeel van een enkele haak: geen loshangende haken tijdens het landen van de vis, en het makkelijke onthaken na de vangst… Reden genoeg vind ik.
Het was m’n lucky day op de Maas want na een half uurtje vissen sloeg één van de aasvissen deftig in paniek. De dobber danste op ’t water en werd kort daarna de diepte in getrokken. Ik nam de hengel in de hand en zag dat er ondertussen al meters lijn de diepte in volgden. Strak draaien verliep vrij vlot dus en de haak werd gezet. Van ’t eerste moment was duidelijk dat dit een zeer zware vis was. Ze trok meters lijn van de reel en het was nodig om met de boot de achtervolging in te zetten naar de overkant van de rivier. De relatief lichte hengel (120 grammer) stond zo hoepelkrom als maar kon zijn… Na twintig minuten stevig drillen tussen de scheepvaart door kwam de vis aan de oppervlakte. Landen verliep vlot en van de eerste keer had ik het monster vast in zijn onderkaak. Binnenboord trekken verliep iets minder makkelijk.
Aan de overkant van de rivier stond een plaatselijke visser toe te kijken en was zo vriendelijk om een reeks foto’s te maken van m’n vangst. De boot werd even tegen de kant aangemeerd om dan foto’s te maken met de vis in ’t water zodat het water wat gewicht kon meedragen… Toch wel erg zwaar zo’n vis van 220 cm!
Eigenlijk was m’n avond meer dan geslaagd en kon ik al naar huis vertrekken. Maar met nog een drietal uren te gaan besloot ik de avond toch maar af te maken.
Het was m’n lucky day tenslotte en zo kwam er ook nog een tweede vis aan boord en ook helemaal niet mis, een puntgave meerval weliswaar iets kleiner dan de eerste maar toch sterk genoeg om de hengel minutenlang te laten buigen tot een hoepel.
Jo Mebis
