12 maart 2014 was een prachtige zonnige voorjaarsdag. De gesloten periode voor kunstaas naderde dus alle redenen om met de spinhengel richting waterkant te gaan.
Deze dag had ik met mijn broer afgesproken,om op forel te gaan vissen. Niet zoals sommigen nu zullen denken met powerbait of meelwormen op regenboogforel op de lokale forellenput maar met klein kunstaas zoals spinners en plugjes op wilde beekforel. Een klein snelstromend riviertje wat zich een weg meandert door het mooie Limburgse landschap zou het decor vormen voor deze dag.
Eenmaal aan het water aangekomen werden de hengels opgetuigd en de waadpakken aangetrokken. Onder het genot van een sigaret spraken we nog even snel het strijdplan door en niet veel later stonden we in het riviertje met kunstaas te werpen.
Stroomopwaarts wadend werd elke potentiële standplaats secuur met een klein plugje in beekforelprint uitgeworpen. Daar mijn broer niet een zodanige fanatieke visser is hield hij het vissen snel voor gezien en zette de dag van de natuur genietend en foto’s makend voort. Onder tussen viste ik stug verder maar na paar uur werpen had zich op een enkele kleine forel na die het kunstaas nieuwsgierig inspecteerde om zich daarna weer om te draaien nog geen vis gemeld.
Het einde van de dag naderde snel en we hadden ongeveer nog een uur de tijd om wat te vangen. Ik begon de hoop op een geslaagde vangst een beetje te verliezen. Maar we hadden nog een paar stekken voor de boeg waaronder een behoorlijke stroomversnelling die naar grote vis rook.
Aangekomen bij de stroomversnelling begon ik meteen te werpen. Na een tiental worpen in het snelstromende water besloot ik het plugje van de speld te halen en er een maat 3 spinner aan te hangen. Dit bleek een goede keuze te zijn. Al bij de eerste worp, toen ik de spinner nog geen meter had binnen gedraaid kreeg ik een woeste aanbeet en de spinhengel ging meteen lekker tot in het handvat krom.
Een grote forel had zich aan de spinner vergrepen en ik hoopte dat de haak niet zou losschieten. De vis aan het einde van mijn lijn probeerde uit alle macht en gebruikmakend van de sterke stroming te ontkomen. Toen deze vis aan het oppervlak verscheen greep ik snel mijn kans, het waadnetje werd achter de vis geplaatst en in een snelle beweging werd de vangst geschept.
Een kreet van vreugde kon ik niet onderdrukken toen ik zag dat het hier om een hele dikke mannetjesforel met een behoorlijke kaak ging. De vis werd voorzichtig onthaakt en het meetlint stopte bij 52 centimeter. Na dat mijn broer een paar foto’s geschoten had liet ik de vis bijkomen in de stroming zodat er weer genoeg zuurstof door de kieuwen kon stromen. Na een minuutje of twee was de vis weer genoeg op krachten gekomen en verdween na een krachtige staartslag weer in het snelstromende water.
We genoten aan het water nog even na van het moment om daarna aan onze weg terug huiswaarts te keren.
Groet en strakke lijnen!
Rik Schouwenberg
