Mijn eerste verslag op Roven.nl zal vandaag een feit zijn. Nadat ik tien jaar geleden gevraagd was om een artikel in het Visblad over de Limburgse roofvisserij op de rivieren en grindgaten te plaatsen heb ik nooit meer de ambitie gehad om te schrijven. Vaker ben ik nog gevraagd om een artikel in de Roofvis of Visblad te schrijven maar vanwege verschillende factoren ben ik hier nooit meer op ingegaan. Ik wist toen wij Roven.nl overnamen dat ik met schrijven een begin moest maken op Roven gezien we toch altijd veel gaan vissen en gelukkig zo af en toe goed vangen. Toch heb ik op de een of andere manier er continu moeite mee gehad om mijn viskunsten op papier te zetten en deze aan het grote publiek te tonen. Daarom denk ik dat ik met dit visverslag een schone start maak hiermee en dat we tijd gaan vrijmaken om proberen jullie te laten genieten van onze visavonturen.
Zoals sommige van jullie weten zijn wij de laatste jaren veel aan het vissen met onze bellyboten en steeds minder met onze boten. Dit heeft alles te maken dat dit een manier van vissen is waar je heel mobiel bent en het zich loont om korte sessies te maken op de goede tijdstippen op de goede stekken. De vistijd is de laatste jaren flink afgenomen doordat wij een gelukkig ontzettend drukke zaak runnen en ook nog een gezin thuis hebben zitten. Hierdoor ben ik genoodzaakt compromissen te sluiten waarvan een bellyboot denk ik de beste compromis is geweest in mijn vis carrière. De vangststatistieken schoten flink omhoog na deze aanschaf, er wordt gewoonweg veel effectiever gevist.
Afgelopen week was weer zo’n avond. De Maas stond weer muisstil en leek op een dode badkuip waar geen vis te bekennen was. Iedere riviervisser weet dat er stroming nodig is om vis te vangen en niemand van ons klandizie kon dan ook fatsoenlijk vis vangen. Rick en ik hadden al snel het plan gesmeed om naar een grindgat op meerval te gaan vissen waar ik vroeger veel met de boot op snoekbaars had gevist. Ik weet van de wedstrijdvissers die bij ons komen dat er veel witvis wordt gevangen op dit grindgat en wist daardoor meteen de winnende stekken die eruit sprongen ieder maal als er wedstrijd werd gevist. Het plan was gesmeed, auto inladen en snel genoeg stonden we aan de waterkant met onze bellyboot.
We hadden beperkt aasvis bij ons en ik had dan ook angst dat deze paar aasvissen aan snoek opgingen in plaats van meerval, zeker op de doorgang van het grindgat naar de Maas toe. Ik peddelde voorbij deze doorgang en had 14 meter water onder de bellyboot staan, mijn aas hing ongeveer 2 meter boven de bodem en bij de andere hengel 2 meter onder het wateroppervlak. Precies waar ik het verwachte kreeg ik dan ook daadwerkelijk beet van een grote snoek, dit was makkelijk genoeg het beste strategische punt voor snoek om de aasvissen op te wachten. Een prachtige meter+ snoek werd hard gedrild op het zware materiaal omdat ik wist dat met 23 graden oppervlakte water deze vis zo snel mogelijk terug gezet moest worden, ik ken teveel verhalen van snoeken die dood bleven in deze omstandigheden. Nadat ik deze vis zie wegzwemmen begin ik hem toch wel te knijpen met nog twee aasvissen, had ik toch maar dauwwormen meegenomen. Enkele honderden meters verder zie ik op de dieptemeter verschillende vissen reageren op het kwakhout, ik twijfel of het meerval is gezien het formaat. Heb mij laatst al te lang voor de gek laten houden door een schooltje roofbleien die op het kwakhout reageerde. Dan komt eindelijk de verlossende beuk en voel de vis schudden met zijn kop.
Een meerval van rond de meter heeft aangevallen en verloren, ik zet de vis terug in zijn element en zie nog twee vissen op het scherm. Snel laat ik mijn bij hengel die net onder het wateroppervlak het aas heeft hangen zakken tot 10 meter diepte en meteen volgt weer een beuk op mijn hengel. Een zware vis begint te pompen en meteen schiet de dreg los. Helaas is het over en sluiten, de vis is los en de aasvis is op. Ik dobber met Rick wat over en we sluiten de avond af met deze twee vissen.
Vang ze,
Richard
