Eén van de leukste manieren van vissen die ik ken, is bellyboten. Vraag me niet waarom, maar om de een of andere reden voel ik mij steevast heel vrij en blij in zo'n opblaasbare stoel. Misschien dat ik me weer een kind voel, dat met een opblaasbeest in het zwembad mag ravotten? Of is het gewoon het gevoel helemaal ondergedompeld te zijn in de natuur... Alleen: dan moet mijn waadpak wel waterdicht zijn, anders is de onderdompeling me toch iets te letterlijk, en dat was het deze keer helaas niet. Al bij het instappen voelde ik vrolijk gesijpel aan mijn tenen, en na luttele minuten zat er genoeg water in mijn beide schoenen om goudvissen in te kweken. Maar goed, neoprene heeft de prettige eigenschap dat het je min of meer warm houdt zelfs als je voeten nat zijn - dus er kon gevist worden. Het was een jaar geleden dat ik hier was. De plas is op zich niet zo speciaal: een zandgat, zoals er zoveel zijn in Nederland. Alleen: deze heeft - anders dan het gros van de andere plassen - een interessant bodemverloop, met veel hobbels en platen, maar ook steile taluds en rotsen her en der. Ik heb net een nieuwe dieptemeter gekocht en dus keek ik uit naar een dagje "onderwater-tv-kijken". Maikel en ik begonnen op verschillende dieptes. Dat doen we wel vaker want dan kom je er sneller achter hoe diep de stekels liggen die dag. Na exact drie minuten hadden we allebei een vis gevangen: Maikel op 9 meter, ik op 6,5.
We wreven in onze handen: ze waren los! Na een uurtje of twee bleek echter dat we waarschijnlijk toch iets te vroeg gejuicht hadden, want we hadden dan elk een ondermaats visje of twee, drie kunnen vangen, met nog wat rammeltjes en tikjes her en der die niets opleverden behalve een over het water schallende vloek.
Ik zag nochtans van alles zwemmen op mijn schermpje: dikke bananen links op de gewone sonar, en grijsgroene vormen rechts op de downscan. We besluiten om er wat meer vaart in te zetten om zo meer water af te dekken. Lustig flipperend kan je toch 1 à 1,5 kilometer per uur halen, en het gebruik van een shad op een licht loodkopje (10 à 18 gram of zo) zorgt er dan voor dat je aan het diagonalen bent. De shad - dat kan een schoepstaartje zijn, maar ook een vorkstaart doet het werk uitstekend) bevindt zich dan een aantal meter achter je - makkelijk 15, afhankelijk van de snelheid, de lijndikte en de diepte - en de hoek waaronder je hem op tikt is helemaal anders dan bij het verticalen. Het komt regelmatig voor dat snoekbaarzen het rubberen maaltje zo willen hebben.... maar niet vandaag blijkbaar.
Op een bepaald moment zie ik een mooie streep verschijnen. Wat zou dat zijn, mompel ik bij mezelf, en ik draai snel mijn shad in om hem pal onder mij te laten zakken. De reel geeft lijn af en ik wacht op de tik die aangeeft dat het kunstaas de bodem heeft bereikt... maar die komt niet! Ik krijg een soort van bons op de hengel, waarop ik de reel uit de.vrijloop haal en BAM: de top krijgt een dreun van jewelste te verduren! Een forse snoekbaars heeft de shad in vrije val gepakt - bizar: lag hij met z'n muil open te wachten tot het lekkers uit de hemel kwam gevallen? na een stevig robbertje vechten kan ik hem op mijn schoot leggen... en hij braakt een andere, veel kleinere snoekbaars uit!
Ik had overduidelijk een Rover met Hoofdletter te pakken! Toen ik de beelden van mijn scherm nakeek, kon ik mooi zien hoe mijn shad naar beneden zakte (schuine streep links op de foto) - op een dikke meter boven de bodem gepakt werd door de dikke streep waarnaar ik had zitten kijken, waarop de dril begon. Ik vond het toch wel heel mooi om nu met zekerheid te kunnen zeggen wie dat signaal precies veroorzaakte! De rest van de dag vloog voorbij. We vingen allebei nog wat snoekbaarsjes en een paar baarzen, en ook één snoekje, en we wisten zowaar allebei de 'felbegeerde dubbele cijfers' te bereiken. Je hoort me dus niet klagen! Vorkstaartshads waren vandaag torenhoog favoriet, want naderhand bleek dat we niet één vis met schoepen gefopt hadden. For the record: ik viste wederom met de Quantum Freddie Shad van 12 cm waarover ik vorige keer al schreef - dat gekke ding is pijlsnel mijn favoriete shad aan het worden.
De kleur was deze keer bruin, en de loodkop woog 14 gram (haakmaakt 2/0). Maikel viste met een merkloos ding dat hij god-weet-waar op het internet had gevonden - het leek nog het meeste op een slappe versie van een Finn-S.
Tight lines allemaal!
Thomas
