Henkie
Als ik ergens een ongelofelijke hekel aan heb, dan is het wel vissen tijdens hele warme dagen. Mij zul je niet aan het water aantreffen als het buiten veel te warm is. Los van het feit dat ik denk dat de vissen het “extra” niet leuk vinden om gevangen te worden tijdens dit soort dagen, haat ik het zelf ook heel erg.
Wat ik dan wel weer erg mooi vind om te doen is om erg vroeg uit de veren te zijn en voor dag en dauw aan het water te arriveren. Gewoon een ochtendje vissen van 5 tot 11 of zo en dan weer naar huis. Heerlijk, die ochtenden. Voordat ik jullie meeneem naar het water wil ik echter iemand even introduceren.
Henkie met een van zijn eerste vangsten ever. Een mooi snoekje mocht de spits afbijten!
Ik heb er namelijk een nieuwe vismaat bij….. mijn buurman…tevens een van mijn allerbeste vrienden, Edwin. Vreemd genoeg noemt niemand hem Edwin. Zelfs zijn vrouw spreekt haar man al sinds jaar en dag aan met de naam Henkie. Een bijnaam die hij een jaar of 25 geleden verdiende omdat hij zo’n “snelle Henkie” was. Ik zou de mensen de kost niet willen geven die denken dat hij echt zo heet. Grappig. Henkie en ik ken elkaar al heel lang. Ruim 30 jaar. De vrouwen en de kinderen hebben een super klik en we gaan zelfs al jaren samen op vakantie. Met Henkie kan ik lachen en huilen, drinken en sporten. Kortom, een echte maat. Op een avond zaten we samen een bakje bier meester te maken toen het onderwerp vissen op de proppen kwam. Zijn vrouw zou het fijn voor hem vinden als de man eindelijk eens een hobby zou oppakken. ……nou ja……..wat nu?
De week erna had ik Henkie een gratis “meevis-pas geregeld via de website van sportvisserij Nederland. Niet lang daarna kocht ie zijn eerste echte vispas en geloof het of niet….de Waalse vergunning is ook al in de tas?. Hakken!
Dobbertje kijken is altijd leuk om te doen.
Samen een ochtendje Ardennen. Dat stond op het ochtend menu vanwege het tropische weer. We bespreken de avond van tevoren het plan van aanpak bij mij op het terras en niet veel later zijn we gebroederlijk onze hengels op het gras aan het monteren. Hij is een snelle leerling en pakt het knopen van de lijn en het maken van de onderlijnen erg goed op. Hij is echt geïnteresseerd.
Een 0.75lb Korum hengel die bij Fish Inn te bestellen is en heb daaronder een Feeder 3000 reel van dezelfde club gemonteerd en vormt de basis. Mijn absolute favoriete combinatie voor de gerichte kopvoornvisserij. Een mooie parabool die veel sport biedt. Daarnaast is het setje heerlijk in balans en weegt het nauwelijks iets. Gelukkig heb ik er daar twee van, dus kunnen we gelijkwaardig van start.
Het hoofdaas van vandaag.
We gaan gericht op kopvoorn vissen. Met Morellen. De laatste paar uur van de sessie gaan we proberen om statisch vanuit de steun een barbeel te vangen.
Na een veel te korte nacht sta ik inderdaad al om 4 uur naast mijn bed. Als ik uit het raam kijk zie ik dat Henkie ook al wakker is. Top! Niet veel later stappen we in de auto en rijden we richting de Ardennen die gevoelsmatig door mij betiteld worden als “mijn achtertuin”. Het is moeilijk in woorden te bevatten hoe graag ik daar ben. De omgeving bevat werkelijk waar alle ingrediënten waar ik van houd. Ik raak er niet op uit gekeken.
Als we aan het water arriveren worden we vanaf de overkant van het water aangekeken( lees: in de gaten gehouden) door een koppel bevers. Als ik zie hoe hard “pa” met zijn staart op het water slaat, dan denk ik dat ie hiermee de halve familie wilt waarschuwen. Licht overdreven, als je het mij vraagt, maar ik heb dan ook niet zo veel op met die zwemmende zaagmachines.
Handmade.
Het zou mooi zijn als we ze zouden kunnen africhten en bijvoorbeeld een oranje vlek op een boom konden plaatsen ten teken dat ze die mochten om knagen….was het maar zo’n feest. Deze bevers hebben nu een boom om geknaagd van het kaliber 100 jaar oud en die ligt recht voor me, op mijn stek. Weghalen is geen optie. De stek is voorlopig aan gort. We gaan het iets hoger stroomopwaarts proberen.
Binnen een mum van tijd staan we klaar om te starten. Ik leg Henkie uit hoe je een kers aan een haak monteert en we zijn vertrokken. Ik had hem al gewaarschuwd dat het best wel een “instant visserij “ is en dat blijkt ook wel, want tijdens de eerste drift schiet mijn dobber al genadeloos onder water.
De eerste van de dag.Bammmm!!! Hangen. En een beste ook. Binnen tien seconden sta ik al de eerste kopvoorn van de dag te drillen. Zoals het een goede vismaat betaamt haalt hij het landingsnet en assisteert me bij het landen van de vis. Geweldig dit. De kopvoorn perst er een heerlijke dril uit. Hier blijkt maar weer eens dat je met aangepast materiaal heerlijke sport beleefd aan deze vissen. De Korum Xpert stok gaat krom tot aan het startoog.
Niet gehaakt, maar meer geklemd zat de haak.
Een hoge vijftiger luidt het begin van de dag in. Een paar plaatjes later mag de vis terug en gaan we verder. De vangdrang maakt zich onherroepelijk meester van me……ik ga me automatisch een beetje haasten. Ik werp de montage precies in de lijn die ik Henkie ook heb uitgelegd. Hier ligt in het midden van de stroming een enorme rots waar het water zich links en rechts langs drukt. Ik gooi de montage graag in de luwte van de stroming en houdt de lijn strak. Zo ook nu. Mijn 2,5 grams dobber is mega goed zichtbaar. Nog geen vijf meter verder stroomafwaarts wordt mijn zure kersje weer gegrepen. Ik sla vakkundig een gat in de lucht. Haastige spoed is zelden goed. Bij mijn volgende drift gaat het al beter. Nu zet ik de haak wel goed en vang ik de tweede kopvoorn van de dag. Lekker zeg!
Henkie’s eerste kopvoorn!
Dan is het de beurt aan Henkie. Hij had een paar driften gemaakt waarbij hij niet op de juiste plek lag met zijn dobber. Deze keer is het wel top en dat wordt dan ook rijkelijk beloond. Mijn vriend vangt de eerste kopvoorn uit zijn leven. Natuurlijk gaan we hier uit van een PB. Met 49 cm een prima vis om mee te starten en deze lengte biedt zeer veel mogelijkheden voor verbetering. Te gek. De foto spreekt mijns inziens boekdelen. De stek is na de vangst van 3 kopvoorns redelijk verstoord. We krijgen geen enkele aanbeet meer uitgelokt. We verkassen. Op de nieuwe stek gaan we eerst aan de slag met kersen. Geen teken van leven helaas. Na een half uur kersje werpen schakelen we over naar de barbeelvisserij.
Geen teken van leven aan de barbeelstokken.
Je kunt je wel voorstellen dat ik Henkie graag in gevecht had willen zien met een lekkere barbeel. Maar het mocht niet zo zijn. We vissen tot een uur of twaalf en zien, op een paar lijnzwemmers na, geen teken van leven meer. Ik begin inmiddels te koken van de hitte………..inpakken en wegwezen.
De pinten die middag aan het zwembadje smaken overigens voortreffelijk.
