Dinsdag 19 juni
Rond de middag arriveren we op de Avenue des Champs-Elysées en passeren we even later de Arc de Triomphe op het Place Charles de Gaulle. Even langs de plaatselijke hengelsportzaak voor de vergunning en het bekijken van de kunstaasrekken. Dat even blijkt toch wat langer te duren, het verkeer in Parijs verloopt minder vlot dan we hoopten. De tijd raast voorbij en in de namiddag stellen we ons basiskamp op in camping Bois de Boulogne (
We starten beiden met shads en vissen de stroomnaad af. In tegenstelling tot onze verwachting blijven aanbeten uit. Richard wijzigt de tactiek en monteert een rubberen octopus met daar onder een flinke tros dauwwormen.
Met het kwakhout lukt het hem al snel om wat leven op ’t scherm van de visvinder te toveren. Twee kleine meervallen worden geland. De nul is er af! Het zijn geen monsters maar elke meerval is meer dan welkom. Zelf blijf ik volhouden met shads en blijf de stroomnaad uitwerpen met m’n reeds bewezen Fox shads, helaas zonder gevolg. Wanneer het donker wordt keren we terug naar ons basiskamp. We eten een ratatouille, genieten van een flesje rode wijn en maken plannen voor de volgende dag.
Woensdag 20 juni
Pont Neuf, Pont des Arts, Pont Philippe of Pont St. Louis… Onder één van deze of één van de drieëndertig andere bruggen van hartje Parijs willen we een meerval vangen. Dat is onze missie van de trip! En bij voorkeur eentje van formaat waarbij we de Eiffeltoren of de Notre Dame de Paris op de achtergrond van de foto kunnen zetten…
Ons plan om de auto te parkeren in hartje Parijs net stroomopwaarts van het île de la Cité loopt niet echt van een leien dakje. Ofwel is parkeren er beperkt tot maximum twee uren ofwel is ons vervoermiddel net iets te hoog om de ondergrondse parkeerterreinen binnen te rijden. De talrijke sleepwagens die de stad doorkruisen doen ons beslissen om geen risico’s te nemen. Plan B dan maar. We rijden verder stroomopwaarts tot net buiten het centrum en vinden bij de samenvloeiing van de Seine met de Marne een parkeerplaats zonder beperking. We starten aan de stuw bij Maisons-Alford aan de Quai Fernand Saguet.
De stroming (en die is er wel voldoende na de regen afgelopen week) is ons vervoermiddel en brengt ons vanzelf in de Parijse binnenstad. Richard vangt al snel twee meervalletjes aan de stuw. Mijn shad wordt niet gegrepen. Tijd om te luieren! We laten ons meenemen door de stroming. Het is echt genieten in het zonnetje. Af en toe wat bijpeddelen en goed uitkijken voor de scheepvaart.
Uren vliegen voorbij zonder enig teken van meervallen. We drijven door het industriegebied richting Notre Dame. Als we bij Pont de Tolbiac aankomen, krijgen we terug tekens van meervallen te zien. Verschillende stijgers komen in beeld van onze
De meerval geeft aardige sport en kan veilig geland worden. We schatten de vis tussen de 150 en 160 cm. We willen nog even ter plekke blijven hangen om de plek nauwkeurig uit te vissen maar de stroming gaat net iets te hard om er te blijven hangen.
We driften verder. Als we Pont de Bercy passeren raast er Zodiac XL voorbij van la Police. Als de inzittenden ons zien maakt de boot onmiddellijk rechtsomkeer en vaart in rechte lijn naar ons toe. Het opperhoofd van de bemanning, een gebruinde spierbundel in een Baywatchbadpakje, voert het woord en brult ons toe alsof we één of ander misdrijf aan het plegen zijn. Wanneer we in ons beste Frans proberen we uit te leggen dat we over de juiste vergunning beschikken en meervallen willen vangen onder de Eiffeltoren wordt Pamela nog nerveuzer en worden wij naar de oever geduwd. Trop dangereux! Zijn toontje wordt steeds lastiger en we moeten er onmiddellijk uit het water van het heethoofd. We komen er met een waarschuwing vanaf maar hij dreigt ermee al onze spullen in beslag te nemen als we niet snel uit het water zijn. Tot zo ver ons plan om onder de Eiffeltoren meervallen te vangen…
Terwijl ik bij onze spullen blijf neemt Richard een taxi terug naar ons vertrekpunt en keert met de auto weer. We houden het nog niet voor bekeken vandaag. Grotendeels ontgoocheld rijden we terug richting camping om het aan de stuw aldaar nog een kans te geven, maar deze keer aan het stuwgedeelte langs de sluis waar de scheepvaart doorgeleid wordt. We zijn nog geen tien minuten bezig of Richard heeft opnieuw succes met wormen aan de octopus. Het gaat ook nu om een beter exemplaar, geschat rond de 150-160 cm. Shads leveren nog steeds niets op en ik monteer ook een kunstoctopus met een tros wormen eronder. Al snel vang ik een klein meervalletje. Er zouden er nog meer gevolgd zijn als we ook daar niet weggestuurd werden…
De plaatselijke sluiswachter deed ons luidruchtig verstaan dat we te dicht bij de stuw visten en wees ons op een verroest (en onleesbaar!) bordje op de oever dat dit duidelijk maakte. Hij nam uitgebreid de tijd om foto’s te maken van onze activiteit en begon daarna opzichtig te telefoneren. We vonden het genoeg geweest voor vandaag en besloten snel te flippers te nemen en terug te keren naar de auto vooraleer we bezoek kregen van de garde de pêche. Terug naar de camping waar we gezellig enkele glazen wijn dronken en de ervaringen even opnieuw lieten passeren.
Donderdag 21 juni
We namen onze tijd voor een ontbijt en gingen even langs bij de receptie om het wereldwijde net te raadplegen. Met behulp van Google maps zochten we een aantal stuwen op stroomopwaarts van Parijs (de Marne). Het plan bestond eruit elke stuw een uurtje of twee de kans te geven om dan naar de volgende te gaan. Met de
Bij de eerste stuw bij Pont de Créteil in Saint-Maur-des-Fossés troffen we geen luidruchtige sluiswachter aan en konden we ontspannen vissen zonder gegrommel. Ook hier werkte het trucje met de wormen onder de octopus voortreffelijk en vingen we samen een vijftal kleine meervalletjes.
Al bij al een erg leerzame trip die zeker voor herhaling vatbaar is. We besluiten dat het stuwhoppen met de bellyboat misschien wel één van de leukste manieren is om te meervallen.
Sportieve groeten
Jo Mebis
