Het is zatermorgen en ik loop om 8:45 mijn viswinkel binnen met een brak hoofd. Na een spontaan feestje van enkele maten van mij in de kroeg tot vijf uur vanmorgen loop ik dan ook meteen naar de koffieautomaat toe. De jongens zien het meteen en houden mij voor de gek dat ik geen beten ga zien vandaag, er zou namelijk gevist worden vandaag. Ik knoop snel nog wat shads en een kwartier later komt mijn vismaat met zijn boot voor de winkel rijden. Na samen nog een kop koffie gedronken te hebben rijden we aan om eens ouderwets in Limburg op de grindgaten te gaan snoekbaarzen. De beweegreden om eens lekker in de buurt te gaan vissen was dat er behoorlijk slecht gevangen werd op de Waal en Merwede, iets wat ik m.b.t. grote snoekbaarzen helaas te vaak hoor de laatste tijd.
Slechte vangst Waal en beneden rivieren en dressuur.
Ik zie de klanten van mij die de visserij daar over een andere boeg gooien zoals werpend vissen met shads, trollen met pluggen of diagonalen met heel groot gummi de grote snoekbaarzen wel nog vangen. In mijn ogen dan ook een duidelijk signaal dat de grote exemplaren te slim worden. Dit fenomeen heet dressuur en is iets wat ik vind dat zwaar onderschat wordt bij bijna alle roofvissers. De karpervisser is hier al decennia lang van op de hoogte en maakt van deze kennis dan ook handig gebruik. Iedere vis die zwaar bevist wordt op bepaalde stukken krijgt met dressuur te maken en voor de roofvisser is met deze kennis nog heel veel winst te behalen i.p.v. te mopperen dat de snoekbaarzen weg zijn gevist. Bekijk de NKS uitslagen en zie ieder maal weer dezelfde namen in de top 10 staan en zelfs ieder maal weer dezelfde winnaar. Toeval? Nee, dressuurkennis! Toevallig is deze winnaar een goede bekende van mij, hij is vroeger een van de beste karpervissers geweest in het Nash team en wist toen al met dressuur om te gaan. Doe jullie voordeel hiermee!
Ik dwaal af! Terug naar het water, nadat we de boot snel traileren en vervolgens een flink eindje moeten varen knap ik eindelijk een beetje op van mijn nachtelijk uitstapje. Het opknappen zal ook wel moeten wat het vertikaalvissen is een spelletje wat opperste concentratie vereist, zeker als de vis niet los is. Na tien minuten vissen vangen we de eerste kleine snoekbaars op zes meter diepte iets wat voor deze jaargetijde vrij ondiep is. We blijven te lang op deze diepte vissen en vangen nog maar twee flinke baarzen erbij die verbazend wit van kleur zijn. Nadat we diepte bijstellen naar 9-12 meter komt er vaker een snoekbaars de boot in. Snel genoeg krijgen we het spelletje door, er ligt vis genoeg in deze hoek van het grindgat maar de vis is niet los qua aasgedrag. Het kunstaasje moet passief stil gehouden worden en de ideale diepte om de kleine aanbeten te verkrijgen is tussen de 11 en 12 meter diepte. Na twee uur gevist en gezocht te hebben vallen de welbekende puzzelstukjes weer eens samen en begint de teller goed op te lopen, wat een lol hebben we wederom.
De middag kruipt voorbij en de vissen worden het laatste uur qua formaat kleiner, we besluiten dan wat ondieper te gaan vissen om de grotere vissen te vinden. Na weer enkele deftige vissen te hebben gevangen op 7-8 meter diepte krijg ik een klein tikje waarbij ik in een reflex de haak zet. De hengel staat meteen hoepel krom en heb dan ook meteen in de gaten met een zware vis van doen te hebben. Na enkele minuten geloof ik dat ik een zware snoekbaars heb weten te verleiden, de vis blijft zware pompen onder mij en telkens na enkele meters gewonnen te hebben zwemt de vis weer door de slip richting bodem. Na een tiental minuten ligt de snoekbaars uitgeteld langs de boot en het formaat wat we zien bevestigd dan ook meteen ons gevoel wat we hadden. Ton pakt de vis behendig met de kieuwgriep en ik zie nu vooral mede door het vergelijk met zijn gigantisch grote handen wat voor gigantische kop deze vis heeft voor een snoekbaars. Na meting blijkt de vis precies 1,01 te zijn, weer een nieuw record voor mij wat weer moeilijk te verbeteren zal zijn.
De zeldzame vis wordt terug gezet en met een ferme staartslag knalt de vis de diepte in. Een groot voordeel van ondiep vissen denk ik nog als ik dit zie, nog te vaak zie ik collega vissers zware vissen vangen op veel te grote dieptes. De vissen worden hierna natuurlijk teruggezet maar komen even later onze boot voorbij gedreven met een zieke zwemblaas, knap waardeloos dan.
We zitten al in het einde van de middag als we een haas in de wei zien rennen. Wij hebben beiden affiniteit met de jacht en letten dan goed op dit stuk wild. Plots neemt deze haas een aanloop en springt met een grote hoge sprong het water in en zwemt richting boot. Wij kijken elkaar verbaasd aan, we hebben in ieder geval niet gezien dat deze haas werd opgejaagd door een vos of dergelijke. We varen naar het haas toe en dirigeren hem weer richting kant waarna hij met snelheid de biezen neemt en de waterparels van zijn vette pels afspringen. Voor hem te hopen dat hij snel opdroogt ivm onderkoeling, het is waterkoud door een oostenwind met een gevoelstemperatuur van ver onder het vriespunt.
Het is welletjes geweest, na een perfect aantal vissen te hebben gevangen met mooie exemplaren erbij en een recordvis is deze gure dag de perfecte visdag geworden. We varen vol gas terug richting trailerhelling en zijn nog op tijd terug in de zaak om een bakkie koffie te doen met de jongens.
Richard
