Na een toch wel goede zomer met veel kleine meervallen (tot 1m40) was het nu eindelijk toch eens goed raak. Niels (mijn vaste vismaat) en ik hadden onze hoop, op een dikke vis in de boot, na de zomermaanden nog niet laten varen. Dus gingen we begin november weer samen de Maas op. De temperatuur onder de boot was al aardig gezakt naar 11 graden en in de boot was het ook al niet veel warmer. Vol goede moed begonnen we aan onze drift en na een klein uurtje vissen verdween de dobber van Niels onder het wateroppervlak. BANG, een stevige aanslag en de dril kon beginnen. Al heel snel hadden we door dat dit wel eens de langverwachte Big Brother kon zijn. En jawel, na een stevige dril kon ik de dikke vis van 1m85 in de boot trekken. Na het maken van de nodige foto's en het meten kon de vis weer rustig het Maaswater induiken.
Sfeer op de boot op en top en na het klinken met een DUVELKE was het een superstart van de dag. Na een aantal verdere stekken afgedrift te hebben was het al middag gepasseerd toen plots ook mijn dobber in de diepte verdween. WHOP WHOP de aanslag en hangen, ook ik voelde al snel dat het wel een maatje meer was dan de vissen die ik tot nu toe gevangen had. Na weer een stevige dril met een super kromme Black Cat boat spin (superstok) kon Niels de 2de mooie vis van de dag in de boot sleuren. Met 1m76, eindelijk na bijna 2 seizoenen meerval jagen,mijn pr verbroken. Dat moest natuurlijk gevierd worden met een 2de Duvelke van de dag, SCHOL! Zo zie je maar, volharden in de boosheid en de beloning komt vroeg of laat toch wel. Groeten Gert
