"Jipieejeee! de schoonouders kwamen op bezoek en vonden het wel leuk om eventjes op mijn kroost te letten - wat betekende dat ik er geheel onverwacht een paar uurtjes van tussen kon om te bellyboaten. Het zag er niet al te ideaal uit op mijn "thuisplasje", moet ik zeggen: het water stond zeer hoog en was erg troebel. Overal dreef er vuil rond - en helaas lag het ook op de bodem, want om de haverklap pakte mijn stinger vuil op van de bodem. Gelukkig stond er geen wind zodat ik dat goed kon voelen, zodat ik tijdig kon opdraaien om de haken schoon te maken. Ik geloof namelijk nooit dat een snoekbaars een hoop wier ophapt in de hoop dat er iets lekkers in verstopt zit... Het viel nog niet mee om ze te vinden. Ik probeerde het eerst op een metertje of 4 à 5, maar daar viel geen teken van leven te bespeuren. Nu ben ik niet zo geobsedeerd met de "visvinderfunctie" van mijn dieptemeter, maar als je werkelijk helemaal niets ziet en de aanbeten blijven uit, dan begin je toch zo'n beetje het gevoel te krijgen dat je boven een uitgestorven woestijn dobbert... En toen was daar dan toch ineens die aanbeet, iets lager op het talud... RAM, een niet te missen aanbeet... die ik feestelijk wist te verspelen. Gelukkig kreeg ik de tijd niet om te vloeken, want onmiddellijk daarna ving ik mijn eerste snoekbaars van de trip. Of beter: snoekbaarsje - het beest haalde hooguit 40 cm.
Die kleine stekeldragers bleken ineens behoorlijk wakker geworden te zijn, want ik kreeg met behoorlijk regelmaat aanbeten en "knabbeltjes". Echt enthousiast beten ze niet door, echter. Je kent het wel: plots lijkt het alsof je langzaam vastloopt, je slaat maar voelt slechts heel even weerstand - en als je je kunstaas inspecteert, zie je dat de shad verdraaid op de haak zit. En als je er dan toch eentje tot helemaal boven weet te krijgen, zit hij vaak aan het uiterste puntje van zijn bakkes gehaakt. Ik zit me al lange tijd suf te piekeren over hoe dat op te lossen is... Als ze het aas in de bek pakken, al is het maar even, dan zijn ze te haken. Al moet ik toegeven dat ik er niet helemaal van overtuigd ben dat ze het aas wel degelijk in de bek hebben - misschien klappen ze er gewoon uit agressie tegen, met een gesloten muil of wie weet zelfs met de staart? Ik zag snoeken dat al doen in de polder - met de kaken stijf op elkaar een kopstoot verkopen aan je kunstaasje! - en ik zag wel eens een filmpje van een snoekbaars die zich daar eveneens mee leek te amuseren. Maar goed, ik amuseerde me wel, en ving in die paar uurtjes toch 11 snoekbaarzen.
Hangen!!!
Eentje daarvan was even in de zestig centimeter (en bolrond van de kuit), de anderen tussen de 40 en de 50 cm; ik was er net zo goed blij mee, en mijn lichte hengel trokken ze lekker krom. Het leek niet uit te maken wat ik eraan hing, want ze pakten zowel vork- als op schoep- en puntstaartjes. Veel te snel was mijn tijd op, maar ik ging met een zeer blij gevoel naar huis."
Iedereen weer goed vangsten,
Mvg Thomas
