De laatste weken hoor ik niets anders meer aan de waterkant: "Wanneer gaat het nu eindelijk weer eens een flinke bak regenen?" De rivieren staan laag door de aanhoudende droogte, het water beweegt nauwelijks - en de roofvissen doen hetzelfde, tot wanhoop van fanatieke roofvissers. De meeste mensen snappen die verzuchting en ergernis natuurlijk allerminst, maar dat komt vast doordat ze niet vissen. Want zeg nu zelf: als je moet kiezen tussen een visloze dag met een lekker zonnetje boven je kop en een miezerige grijze dag tjokvol snoeiharde aanbeten, wat neem je dan?
Maar goed, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en dus ging ik met veel plezier in op de uitnodiging van Michel Rijnberg van www.dutchanglers.nl om een keertje met zijn boot de rivier op te gaan. Snoekbaars was ons doel... Nu heb ik me de voorbije jaren vooral toegelegd op verticalen op die stekelbeesten, maar Michel wilde me een techniek tonen waar ik minder vertrouwd mee ben werpend vissen in de kribvakken. Ik was dan ook extra nieuwsgierig toen mijn shadje na de eerste inworp een meter of 25 van de boot richting bodem zakte. Er gebeurde niets, maar na een paar worpen was daar dan toch die aanbeet... die ik echter op weergaloze wijze wist te verspelen. Nog wat later zag ik een kleine roofblei die mijn shad achtervolgde tot voor mijn voeten - maar niet pakte. Op een volgende krib was het raak: Michel ving een viertal vissen vlak na elkaar (2 baarzen en 2 snoekbaarzen) - ik stond erbij en ik keek ernaar.
En dat bleef eigenlijk de rest van de dag in belangrijke mate mijn bezigheid: Michel haakte met regelmaat vissen tot iets in de 60 cm, terwijl ik het moest stellen met lossers en zo af en toe toch ook eens een vangstje. Het bleek weer eens overduidelijk dat het aanleren van nieuwe technieken tijd vraagt en ervaring. Het verschil zit ook bij dit werpende vissen in een heleboel details (zoals de snelheid waarmee je de shad laat zakken; de stand van de hengel; de plek waar je gooit ten opzichte van de stroming; de keuze van het juiste gewicht van de shad;...), gegevens die je allemaal tegelijk moet proberen in gedachten te houden. Pas door het veel te doen, veranderen bepaalde dingen in automatismen, zodat je visserij een stuk efficiënter wordt. De eindcijfers logen er niet om: we hadden rond de 25 vissen aan boord, waaronder 2 baarzen en een snoekje - voor twee derde bijeengevist door Michel. Opvallend was het hoge aantal missers, aarzelende aanbeten en zeer licht gehaakte vissen; pas tegen de avond, toen we moesten stoppen, werden de aanbeten brutaler. Ik heb me in elk geval prima vermaakt en - en dat vind ik bij mijn vissen erg belangrijk - heb veel bijgeleerd. I'll be back, dus, om te oefenen, en in afwachting doe ik, met de rest van roofvissend Nederland, elke avond braaf een regendans.
Mvg Tom
