Roofblei op het kanaal
Het is al weer een hele tijd geleden sinds ik een roofblei aan het einde van mijn lijn heb mogen voelen. De laatste keer was tijdens een van onze topdagen op de linge.
Vanavond is heel onverwachts een einde gekomen aan deze stilte periode.
De kinderen in bed en even kijken naar de school aasvissen die ik onderweg naar huis bij de stuw had zien zwemmen op het wilhelminakanaal.
Het wemelt echt van het speldaas de laatste tijd en helemaal bij de uitstromen van de diverse sluizen.
Slechts gewapend met een licht telescoophengeltje en met een nylon lijn van 6/100 ga ik kijken bij de nieuwe brug van Suytkade in Helmond. Veel activiteit in het water verraad een verborgen rover. Een plugje dat ik nog nooit had gebruikt had mijn medelijden en deze besloot ik maar eens te proberen. Een onbekend slecht lopend plugje van 2 dollar dat mijn vader ooit eens uit Australie had megenomen voor me. Het kwam tijdens het draaien steeds boven drijven, iets dt je vangkansen erg verkleint.
Uiteindelijk gooide ik het plugje bijna op de kant en nog net kon ik de vlucht remmen en BOOM!!
Dit gevoel kwam me bekend voor. Geen baars, ook geen snoek, karper? En toen zag ik het, een mooi roofbleitje van een centimeter of 25.
Stom verbaasd bel ik blij Eric en Patrick op die aan het trollen zijn in Veghel. Dit is goed nieuws weet ik.
Even later haak ik een baars die gevolgd wordt door een nog grotere roofblei van rond de 60cm. De spanning stijgt.
Na een 20 minuten zonder actie verkas ik naar het sluisje. Het wemelt er van het speldaas en mijn verwachtingen zijn hoog.
Bij de 1e worp is het meteen raak. Ik voelde meteen dat het roofblei was doordat deze eigenlijk direct een sprint inzetten zonder bonken zoals ook een karper dat doet. Al snel geeft de vis zich gewonnen en na wat foto's krijgt de vis zijn vrijheid terug.
Stomverbaasd van hetgeen zicht net afspeelde ga ik zitten kijken naar de ondergaande zon.
Rooblei zo dicht bij huis, wie had dat gedacht. En wat betreft het plugje. Paps bedankt, hij heeft zijn plekje verdient in mijn kunstaasdoos.
Bas van Nuland
