We had joy, we had fun,we had seasons in the sun... Dit amusante oude liedje speelde op de radio terwijl ik richting trailerhelling rijd, voor een dagje groot-watervissen met Danny. Zon krijgen we sowieso: de weerman voorspelde een nagenoeg windloze dag onder een strak blauwe hemel en een temperatuur van 25+.
Aan 'fun' en 'joy' zal het evenmin ontbreken: Danny is altijd goed en relaxt gezelschap! Het zal ongetwijfeld een leerrijk dagje voor mij worden ook, want Danny's boot is uitgerust met nieuwe hi-tech Lowrance-toestellen en gezien deze prostaffer voor het merk al vele jaren overal te lande workshops geeft, ben ik extra benieuwd om hem daarmee bezig te zien!
Joy, fun, sun - maar zou de vis ook meewerken? Dat viel nog maar te bezien... ik had er geen goed oog in, want veel licht + hoge watertemperatuur + geen wind is doorgaans = slome of zelfs inactieve rovers. Maar goed, het viel te proberen! We begonnen een oeverzone uit te werpen met plugje. Het was nog niet al te war, in de vroege ochtend, en de aanbeet van een leuke baars kwam dan ook niet als een verrassing.
Daarna viel het echter compleet stil op het ondiep - toch wat roofvissen betreft, want overal zagen we springende en rollende brasems rondom ons! Op een dag probeer ik toch eens uit te zoeken hoe ik deze beesten in de oppervlakte kan belagen, met een lichte vliegenlat bvb... Wedden dat dat een superleuke visserij is? We besloten na een uurtje of twee om ons geluk wat dieper te gaan zoeken - onderaan het talud, op een meter of 6 à 9. Het waaide niet dus we moesten gebruikmaken van de electromotor om wat beweging in de boot te krijgenSecuur peuterden we de bodem uit met schoepstaartshadjes (in mijn geval een Salty Shatt'r). . Dat leverde weliswaar een paar snoekbaarsjes op, maar geweldig liep het toch niet. Op een gegeven moment zagen we op de dieptemeter een dik symbool hangen op een meter of twee boven de bodem. Ik laat snel een grote shad zakken, en tot mijn verbazing klapt de stok meteen dubbel, met een 60'er snoekbaars als resultaat!
Helaas lukte dat maar één keertje... Wél kregen we af en toe een stevige rammel of tik te verduren, en een losser. Ze lagen er dus wel, maar ze waren allesbehalve los. En intussen werd het later en later, en helaas ook warmer en warmer. Het leek wel of we op de Middellandse Zee dreven qua temperatuur! Zelfs de rammeltjes vielen weg - de boel leek nu wel uitgestorven. Zelfs op onze schermen zagen we amper nog vissymbolen... Rond een uur of vier besloten we het anders aan te pakken: traag varend gingen we op zoek naar scholen aasvis. Dankzij de sidescan kon dat heel effectief, want we konden niet alleen onder de boot kijken, maar ook 20 meter links en rechts! Het duurde even maar toen liep het scherm echt helemaal vol. Het was allicht geen toeval dat dat gebeurde op een schaduwrijke plek: zoals mensen, zoeken ook vissen de plekken op waar ze zich kunnen beschermen tegen de blakende hitte. We keken elkaar aan, en een fractie van een seconde later schuifelden onze shads al over de bodem. Er lag bizar veel aasvis: voortdurend kregen we tikken op de hengeltop doordat onze lijn tegen de lijven van die aasvissen aanschuurt! Na een paar minuten krijg ik een beuk op de hengel, en na een korte maar pittige dril kan ik een snoekje onthaken. Nog wat verder komt er weer een dreun en deze keer hangt er duidelijk een zwaardere vis aan de lijn. Hij neemt korte runs en blijft diep - maar uiteindelijk kunnen we een zwaargebouwde snoek scheppen.
We onthaken de vis in het net naast de boot en halen hem pas helemaal op het einde heel even uit het water voor een fotootje. In de zomer is het zaak om voorzichtig te zijn met vooral snoeken en snoekbaarzen, want in dat zuurstofarme water vechten ze zichzelf half dood als je niet oppast. Helaas kunnen we niet tot in de schemeruren blijven (we hebben nog een lange rit voor de boeg en morgen is het zéér vroeg dag om te gaan werken), dus besluiten we terug te varen. Nog één driftje, oppert Danny? Daar heb ik wel zin in! We worden beloond voor onze volharding, want op een 7-tal meter diepte knalt er een hard vechtende en zeer stoer uitziende baars van 45 cm op de Salty Shatt'r.
Ik vermoed dat het een oud dier is, want hij is zijn strepen nagenoeg volledig kwijt, en ook het rood van zijn vinnen is grotendeels vervaagd... Met een goed gevoel trekken we de boot weer op de trailer. De grote aantallen hebben we niet gescoord, maar voor een prachtige dag als deze tekenen we altijd!
