September snoekenmaand
September wordt algemeen beschouwd als de betere snoekenmaand. De zomer loopt ten einde, de dagen worden stilaan korter en de watertemperatuur duikt terug onder de twintig graden. Met andere woorden het is tijd om de snoekhengels terug uit de schuur te halen.
M’n zomervisserij verliep maar erg moeizaam dit jaar. Nieuwe wateren en hoge watertemperaturen zijn niet de ideale combinatie gebleken. Met veel moeite kon ik toch enkele snoekjes vangen maar de reuzen bleven uit, bij de snoeken althans. Met een gemiddelde van twee kleine snoeken per sessie geen vangsten om over naar huis te schrijven. Maar door de jaren heen heb ik geleerd dat je het nodige leergeld dient te betalen wil je successen boeken op een (groot) nieuw water.
Begin september dook de watertemperatuur na de laatste hittegolf onder de twintig graden. Ik had op m’n vrije dag enkel de voormiddag ter beschikking om achter de roofvis aan te zitten. Kinderen een halve dag school en ik diende op tijd terug te zijn wanneer ze thuiskwamen. Maar soms voel je het gewoon dat er iets gaat gebeuren, dat er iets te beleven valt… En dan wil je kost wat kost aan het water zijn.
De wekker werd daarom wat vroeger gezet om toch enkele ochtenduren op het grote water te kunnen vissen, snoeken. Beter enkele uurtjes op het juiste moment gevist dan helemaal niet. Ik denk dat ik even lang in de auto gezeten heb onderweg dan in m’n bellyboat die voormiddag, maar m’n voorgevoel bleek helemaal niet onterecht. Na een kwartiertje vissen werd m’n 9’ suick al gegrepen. Een klein snoekje leek wel erg gulzig.
De waterplanten beginnen nu stilletjes af te sterven en verdwijnen terug onder de oppervlakte. Dit maakt het mogelijk om met ondiep lopend kunstaas netjes boven deze plantenbedden te vissen. Grote softbaits zonder loodverzwaring of drijvende, ondiep lopende jerkbaits vormen een geschikt herfstaasje.
Na een uur soppen is het opeens goed raak. De grote 20 cm shad wordt met een rotklap gegrepen. De eerste seconden na de aanbeet zijn cruciaal maar het lukt me om de Westin powercast diep gebogen te houden. En buigen deed deze wel, tot diep in het handvat. Wat een heerlijke hengel toch! De vis hangt goed en het blijkt een hele goeie te zijn ook. Ze koerst naar dieper water en neemt meters lijn van de Abu Revo Toro. Wanneer ik de vis voor het eerst te zien krijg begint het te spannen. Deze gaat duidelijk over de 120 gaat door m’n hoofd…
De enkele dreg zit perfect in de onderkaak en het lukt dan ook makkelijk om de vis te landen met de kieuwgreep. Wat voelt m’n hand klein in zo’n grote snoekenkop. Meten doe ik m’n vissen al lang niet meer, maar om een idee te geven: de dame blijkt net half zo lang te zijn als m’n Westin hengel. Ik ben er dan ook erg blij mee. Inzet en volharding wordt dan toch af en toe eens goed beloond!
Een weekje later ben ik terug op post maar de snoeken verlenen weinig medewerking. Een hele dag soppen vanuit de Floatmaster XL levert slechts één aanbeet op vlak voor m’n flippers. Een metersnoek knalt op het laatste moment op m’n Fox Rage Pro shad maar blijft niet hangen. Heerlijk gevist dat wel. Maar het kan niet elke dag kermis zijn!
Een uitstap met de kajak op een nieuw groot water brengt nieuwe mogelijkheden en kansen. Een stevige zuidwester maakt het me niet gemakkelijk in de Hobie, maar het is nu éénmaal goed snoekenweer dus wordt er een tandje bijgezet. Met behulp van de Floatplus motor achterop mijn yak voelt het beuken tegen de golven toch goed doenbaar. Het zijn weer de plantenbedden en de randen naar dieper water die actie opleveren die dag. Zes snoeken zijn even het haasje en een paar aanbeten worden nog gemist. De mooiste van de reeks mag even mee op de foto. Heerlijk uitgewaaid en veel actie van snoek op het grote water, wat wil een mens nog meer?
De herfst heeft zich netjes ingezet.
Wordt vervolgd…
Jo Mebis
