Het begint met de vraag van Marijn of we een dagje gaan snoekbaarzen met de bellyboot. Natuurlijk heb ik hier oren naar. De druk in de winkel begint te minderen en ik kan het mij gelukkig weer permitteren om een maandag weg te blijven in de zaak. Net als de afgelopen jaren hebben we enkele grindgaten erbij zitten waar we het spelletje aardig door hebben waar de snoekbaarzen te verwachten zijn . Het mooie aan deze stekkennis is dat er ook al geselecteerd kan worden in de maat snoekbaarzen. Stekken met aantallen wil zeggen dat de maat kleiner is en stekken met minder aantallen bevatten vaak wel de grotere exemplaren. Dit zijn vaak ondieper en op strategische punten de stekken zoals bijvoorbeeld de punten van taluds, eilanden of landtongen en vaak de randen van de onderwaterplanten die tegenwoordig tot zes meter diep staan op heldere plassen.
Wat mij de laatste jaren verbaast is hoe vaak er bakken van metersnoeken tussen het verticalen (of werpen en diagonalen) omhoog komen. Ieder maal is het een feest om deze spoorbielzen vast te slaan op 1 tot 5 meter diep en meteen binnen enkele seconden door te hebben dat het weer zo ver is. Deze vissen nemen dan ook een schot door de slip en zwemmen meteen een 20 tot 30 meter van je weg, hierdoor merk je meteen dat dit geen kasteel van een snoekbaars is, deze blijven namelijk mokken onder je boot of bellyboot. Door schade en schande wordt je slimmer is het gezegde. We hebben jaren lang te veel snoeken verspeeld om niet met een onderlijn van staaldraad te vissen, we vonden dat we minder vingen hiermee, alsof de snoekbaars het zag. Daarbij kwam dat zo’n staaldraad ook nog 2 extra knikpunten opleverde op de lijn (wartels en lussen), hierdoor miste ik ook de finesse met het fijne verticalen. De gouden tip kreeg ik van Luc Coppes, bij een van zijn bezoeken jaren geleden kregen we het over dit ergerlijk onderwerp. Hij was beginnen te verticalen met 0,42mm fluorcarbon onderlijn van Gamakatsu en verbond deze met een voorslagknoop aan de hoofdlijn. Feit was dat 95% van de snoeken gevangen werden, sindsdien vis ik hier met tevredenheid hiermee en is een hele enkele verspeelde vis nog feit.
Ik vis graag zo licht mogelijk met een hele lichte verticaalhengel van 10-14 gram en een gevlochten lijn van enkele kilogrammen trekkracht (Stroftlijn). Hierdoor los ik geregeld eens een snoekbaars waarbij ik de haak niet gezet krijg omdat deze de kaken stijf op elkaar laat en de shad in feite muurvast houdt. Vaak gebeurt tijdens de dril dat na enige seconden de snoekbaars de bek openmaakt en ik de shad terugkrijg. De andere kant van het lichte vissen is een heel groot voordeel. De balans is veel mooier en ik kan met 7-10 grams loodkoppen vissen waar andere al snel 17-21 gram gebruiken. Maar het allerbelangrijkste is dat ik dikke sport beleef aan mijn vissen die ik vang en daarom neem ik voor lief dat er af en toe een vis gelost mag worden.
We komen ’s morgens om 7:30 aan bij het grindgat dat in verbinding staat met de rivier. We kiezen ervoor om de windkant van het grindgat te bevissen gezien de wind niet sterk is en er goed te vissen valt. Helaas zijn er maar enkele hot spots op deze windkant zoals ik hierboven beschreven heb maar met de herfst flink in aantocht is er een reële kans dat hier de komende weken niet meer gevist kan worden met de bellyboot dankzij de wind. We beginnen met vissen en vangen in drie uur tijd slechts een enkele verdwaalde snoekbaars van niet te groot formaat, iets wat wij absoluut niet verwacht hadden vanmorgen. Ik kies er dan ook voor om op half water te gaan vissen, mijn scherm loopt geregeld vol met schooltjes aasvis die op drie meter staan waar het 5-7 diep is en zie af en toe een grote vis op het scherm opdoemen rond deze schooltjes. Snel genoeg vang ik dan ook een mooie snoekbaars van een 75 cm op half water. Dan zie ik op een uitloper van een zandrug onder water een vis stijgen vanaf de bodem. Ik ben met mijn gedachte weer meteen bij het (succesvol) meervalvissen van afgelopen seizoen.
Tijd om te dromen is er niet er beukte een vis snoeihard om mijn lichte St. Croix Legend hengel, de haak zetten heeft eigenlijk geen zin meer gezien de vis meteen met een noodvaart de diepte induikt en ver van de bellyboot wegzwemt. De vis heeft een startschot gemaakt van een 40-60 meter en is gelukkig het open diep water opgezwommen. Ik verwacht een hele grote snoek gezien de snelheid waarmee deze wegknalde op het lichte materiaal maar ik toch ook meteen weer aan meerval gezien de stijger op mijn Lowrance dieptemeter. Ik kies er dan ook voor om richting vis te peddelen met de bellyboot gezien er maar 100 meter lijn op de molen zit. Ik denk nu pas aan de Go Pro camera die ik op mijn hoofd heb en zet deze snel aan. Marijn heeft de commotie vanaf een afstandje gade geslagen en komt kijken wat er allemaal aan de hand is. Na een tijdje is de vis moegestreden en komt er een spoorbiels van een snoek onder mijn bellyboot doorgezwommen. Snoek dus en groot is zij. Er zijn mij al enkele hele grote snoeken los gekomen toen ik meende deze al stevig bij de kieuwgreep te hebben, vaak waren koude handen hier debet aan. Vandaar dat ik ervoor keus bij het laatste gedeelte van de dril langzaam naar de oever te peddelen en hier de kieuwgreep toe te passen zodra ik vaste grond onder de voeten heb, vanuit een boot is het landen van grote vissen toch een stuk makkelijker. Na al verschillende malen gemeend te hebben dat mijn pr snoek niet meer te verbreken was in mijn vissersleven heb ik toch weer twijfel nu, het zal in de buurt liggen! Marijn meet de vis en we komen op een schokkende 1,33 of 1,34 lengte. Nauwkeuriger meten is mogelijk maar daarvoor moet ik deze puntgave en mooi getekende snoek op de kiezel en zand neerleggen en dat vertik ik. Helaas hebben we het fototoestel vergeten en worden er met de Go Pro camera enkele foto’s geknipt, niet de mooiste met deze lens maar dat deert niet. We zetten de vis snel terug en zoals verwacht heeft de vis er moeite mee om weg te zwemmen na deze lange strijd. Dit gebeuren is helaas een onderschat iets in de verticaalvisserij, de grote snoeken zijn vaak helemaal moegestreden worden te vaak te lang gefotografeerd en leggen daarna het loodje. Deze gelukkig niet, na enkele minuten komt de vis bij en zwemt machtig weg. We kijken hoe de vis wegzwemt en verbazen ons erover hoe breed en massief deze snoek gebouwd is, werkelijk niet normaal. Dit PR gaat nooit meer verbroken worden, dit maal kan dit niet meer!
We vissen nog een uurtje door en we vangen nog twee kleine snoekbaarzen en een baars. Zoals afgesproken stoppen we om 14:00 met vissen gezien ik nog verplichtingen in de winkel heb. Samengevat was dit een visdag die niet makkelijk was en waar de vis vast lag. Ik ben er overtuigd van dat er vis (snoekbaars) genoeg onder onze bellyboten lag en wij de goede beslissing genomen hadden om deze zijde van de plas te bevissen. We mogen het gewoon mazzel noemen dat er zo’n geweldige bonusvis tussen deze taaie dag voorbij komt.
Vang ze
Richard
