Deel 2 Coppename
Na ons avontuur bij de Wonotobo watervallen hebben we een nacht in een hotel doorgebracht. Ergens in de middag vertrekken we vanaf Boskamp met de boot naar ons viskamp van waar uit we op de Coppename rivier gaan vissen. Als al onze spullen in de boten liggen varen we vast aan, Paul en Henk die vertrekken iets later. In het begin zien we allemaal mangrovebomen langs de kant, dit ziet er erg mooi uit en dit is natuurlijk ook een schuilplaats voor veel vissen. Even later zien we in deze mangrovebomen een groep rood/roze vogels zitten, dit blijken Rode Ibessen te zijn. Als we dichterbij komen vliegen ze op en vliegen voor ons uit. Een stuk verderop gaan ze weer in de bomen zitten, als we daar weer vlakbij komen vliegen ze weer op, alleen nu zijn het er een stuk meer. Dit gebeurt zo een paar keer en uiteindelijke vliegt er een grote roze wolk voor ons uit van wel een stuk of 50 Rode Ibessen. Helaas kunnen we niet zo dichtbij deze Ibessen komen, om er mooie foto’s van te kunnen maken. Maar het ziet er wel fantastisch uit. Als we na 3 a 4 uur varen aankomen op de plek waar we ons kamp moeten gaan opbouwen komt er een flinke onweersbui aan. Daarom gaan we zo snel mogelijk de zeilen ophangen die we bij ons hebben, zodat we de spullen er droog onder kunnen zetten. Als we de zeilen hebben hangen begint het flink te regenen en is het wachten op Henk en Paul die de rest van de spullen bij zich hebben. Voor dat Paul en Henk er zijn, zijn we ongeveer een uur verder en begint het al donker te worden. Nu kunnen we beginnen met het opbouwen van ons kamp. Alleen wemelt het hier nu van de muggen en ik word compleet lek gestoken. Er word op verschillende plaatsen een soort wierook stokjes opgehangen en Paul verzekerd mij dat het aantal muggen snel zal afnemen. Ik weet niet of het door deze wierook stokjes komt maar gelukkig neemt het aantal muggen vrij snel af. Als het hele kamp is opgebouwd gaan we met zijn allen nog even eten. Na het eten ga ik mij even wassen in de rivier en vrij snel daarna ga ik slapen wand, morgenvroeg start onze eerste visdag op de Coppename.
Eerste visdag Coppename
Rond 6 uur doen we even snel ontbijten om vervolgens snel het water op te gaan om te gaan vissen. Het is goed te merken dat we hier nog te maken hebben met eb en vloedwerking, op dit moment is het water aan het zakken en stroomt het hard richting zee. We proberen deze ochtend verschillende stekken maar de enige aanbeten die we krijgen zijn van piranha’s, die onze aasvissen van de haak vreten. Soms eten ze alleen de haak leeg, het komt ook voor dat ze de haak er ook af bijten met hun vlijmscherpe tanden. Rond 12 uur stoppen we met het vissen en gaan we even terug naar het kamp om even te eten en zo. Rond 14 uur gaan Sunny en ik samen met Dave weer het water op. We gaan naar een splitsing waar de Coppename rivier een aftakking heeft naar een andere rivier. Hier weet Dave een diep gat te zitten. Wij droppen onze aasvissen in dat diepe gat en varen dan terug naar de kant, waar we onder de bomen in de schaduw kunnen liggen met de boot. Dat is wel zo prettig omdat het op dit moment in de zon erg heet is. Aan de kant gaat Dave met een spinhengeltje en kleine stukjes vis proberen aasvisjes te vangen. Hij weet zo regelmatig meervalletjes te vangen met een mooie parelmoerachtige glans. Dit lijkt mij ook wel leuk om te doen, dus ik tuig snel mijn spinhengel op en gooi deze ook uit met een stukje vis er aan. Al snel voel ik dat er aan mijn aas geknaagd word en vang ik ook een aantal van deze meervalletjes. Dan als ik weer beet krijg en aan sla gaat de vis ineens door mijn slib heen, deze vis vecht veel harder dan de meervalletjes die ik net ving. Na een paar minuten komt de vis boven en blijkt het een mini lau lau te zijn. Ik vind het een schitterend visje en erg sterk voor het formaat.
Na deze vangst gaan we met alle hengels op lau lau vissen en gebruiken we de meervalletjes als aas. Sunny krijgt regelmatig voorzichtige aanbeten en 1x een goede run maar helaas word deze gemist.
Tweede visdag Coppename
Vanmorgen zijn we weer vroeg de rivier op gegaan om achter de lau lau aan te gaan. Eerst maken we een rondje langs de netten zodat we voldoende aasvissen hebben. De ochtend begint hoopvol, want als we op de eerste stek net onze hengels hebben uitgegooid komt er al snel tot 2x toe een lau lau boven vlak bij de plek waar ons aas ligt. Dus we weten in ieder geval dat ze op de stek liggen, helaas gebeurt er verder niks. Na een paar uur gaan we met de boot iets meer naar het midden van de rivier liggen. Ondertussen is het al lang licht geworden en is het ook vol op eb aan het worden en dat zorgt voor een enorm harde stroming. Na een tijdje volgt er een goede run op een hengel van Sunny, hij pakt de hengel en slaat hard aan. Bijna op hetzelfde moment springt er een tarpon van ruim een meter op de plek waar zijn aas lag. Met deze spectaculaire sprong weet de tarpon zich ook meteen van de haak te bevrijden. Even later is het mijn beurt en komt er op mijn hengel een aanbeet. Ik heb helaas te laat in de gaten dat de vis tegen de stroomt in zwemt, waardoor de aanslag niet goed is. Heel even voel ik de vis en dan is hij gelost, balen!!! Hierna gebeurt er verder niks meer op deze stek. We proberen nog 2 andere stekken deze ochtend, maar dat levert beide niks op. Als we terug naar ons kamp varen, steekt er nog een slang de rivier over.
S ’middags gaan we even lekker in de hangmat liggen en rond vieren gaan we de rivier weer op. We gaan eerst langs de netten voor verse aasvisjes en dan vertrekken we naar de eerste stek. Dit keer varen we een heel eind stroomopwaarts om ergens in een buitenbocht te gaan vissen. Het stroomt hier zo hard dat het voor ons onmogelijk is om hier fatsoenlijk te kunnen vissen. De stroming is gewoon te hard voor ons anker, waardoor we constant afdrijven en vast komen te zitten. We draaien de hengels maar in en varen weer een stuk verder stroomopwaarts waar we een klein verlaten kamp tegen komen. Dave gaat hier de oever op en komt even later terug met een grote zware accu, die we als anker gaan gebruiken. Dan varen we nog een stuk verder door stroomopwaarts en gaan we weer in een buitenbocht liggen. We zijn ondertussen al aardig ver van ons kamp verwijderd. Het is nog steeds volop vloed aan het worden. Maar nu blijft alles goed liggen met ons nieuwe anker. Na een tijdje krijg ik hier mijn eerste harde run, zeg maar gerust zeer harde run. Verrast door de snelheid van deze run sla ik veel te snel aan en mis ik dus de vis. Ik baal als een stekker van deze gemiste kans, want zo veel kansen krijgen we niet. Ik gooi mijn lijn met nieuw aas maar weer uit in de hoop een nieuwe kans te krijgen. Ruim een uur later krijg ik toch weer zo’n enorme harde run, ik heb nu iets meer geduld dan bij mij eerste run. Ik wacht even en sla vervolgens hard aan, deze hangt!!! Na de aanslag gooit de vis er nog even een versnelling bovenop en mijn slip giert als een gek. Ik draai de slib wat dichter, maar het lijkt er op dat de vis dit niet eens merk. Dan aan het eind van deze harde run, komt zo’n 80m verderop ineens een gigantische tarpon uit het water. Het begint voor mij nu allemaal een beetje onwerkelijk te worden, het lijkt er op dat dit monster bij mij aan de lijn hangt alleen kan ik dit nu niet bevatten dat dit monster bij mij aan de lijn hangt. Mijn 30lbs hengels staat zo krom als een hoepel en ik kan het gewoon niet geloven dat ik zo’n enorme vis er aan heb hangen. Na die snoeiharde eerste run gevolgd door een sprong herhaalt dit hele tafereel zich nog 3x, waarbij de tarpon elke keer volledig uit het water komt. Gelukkig houdt het materiaal het en blijft de vis hangen. Na dat we zo’n 15 minuten verder zijn, begin ik het al goed in mijn arm te voelen en hangt de vis een aantal meter onder mijn hengeltop. Het voelt gewoon als of de vis helemaal niks doet en er gewoon een aantal zakken cement aan de lijn hangen. Ik trek de hengel zo krom als een hoepel, maar de vis komt gewoon niet omhoog. Dan naar ongeveer 20 minuten krijg ik het eindelijk voor elkaar om de tarpon omhoog te krijgen. Vlakbij de boot zien we hem ineens omhoog komen en schrikken we eigenlijk alle 3 weer van het formaat van deze GIGA-TARPON. Dave onze vis gids zegt zelf dat hij nog nooit zo’n grote heeft gezien. Alleen nu het volgende probleem, hoe krijgen we deze reus in de boot. Dave en Sunny doen verschillende pogingen, ze proberen hem in de bek te pakken, bij de kieuwen, maar op geen enkel manier lukt het ze om hem in de boot te krijgen. Hij is simpelweg te groot. Dan na een minuut of 5 overkomt mij zo’n beetje mijn grootste nachtmerrie, bij nog een poging om de tarpon in de boot te krijgen schudt de tarpon nog een keer met zijn kop waarbij hij met zijn scherpe kieuwdeksel de onderlijn door snijdt en vervolgens heel rustig weg zwemt zonder dat ik ook maar 1 foto van de vis heb genomen. Het enige wat ik op dit moment uit kan brengen is “ DIT KAN NIET WAAR ZIJN!!!”, maar dat is het helaas wel. Tijdens de lange dril hebben we genoeg kans gehad om te filmen of foto’s te maken maar niemand van ons heeft daar op dat moment aan gedacht. Nu is mijn droomvis ontsnapt zonder dat ik een foto heb en met de onderlijn in de bek. Na dat ik een aantal minuten gefrustreerd met mijn handen voor mijn ogen onder in de boot heb gelegen hoor ik Dave roepen dat hij de vis verderop heeft zien boven komen. De tarpon zwemt verderop in het wateroppervlak, ik sta op en Dave start de motor en we gaan er achter aan. Na een aantal mislukte pogingen om hem alsnog te pakken te krijgen om hem van de haak te kunnen ontdoen en foto’s te maken verdwijnt de tarpon uit ons zicht en zien we hem niet meer. Dave is bang dat de tarpon het niet overleeft met die haak in de bek en daarom blijven we doorzoeken tot het donker is, maar helaas zien we de vis niet meer. Dan varen we terug naar de boei waar ons anker aan hangt, we leggen de boot vast en we vissen nog een uurtje door. Ik verwacht er niks meer van en ik kan echt aan niks anders meer denken dan die tarpon. Er gebeurt verder niks meer en na een uurtje vissen beginnen we aan de terugweg die erg lang duurt doordat we natuurlijk erg ver bij ons kamp vandaan zijn, maar ook door motorproblemen. De motor hapert regelmatig waardoor we niet hard kunnen varen. Het is erg laat als we terug zijn, Sunny en ik pakken nog een baco en gaan dan slapen.
Visdag 3,4 en 5
De derde en vierde visdag word er door ons nog een aanbeet gemist, ik krijg nog een lijnbreuk tijdens een aanbeet. Ik vermoed dat de lijn langs een scherp voorwerp is getrokken bij de aanbeet. En er word nog een lau lau verspeeld in een omgevallen boom. Verder leveren deze visdagen ons geen bijzondere vangsten op. Wel komen we tijdens het vissen een paar Lamantijnen tegen oftewel zeekoeien. Het is vooral indrukwekkend om te zien hoe groot ze zijn. De vijfde visdag gaan we met George als vis gids op pad. We vissen deze ochtend op een stek vlak bij het kamp. Ik krijg hier een hele voorzichtige aanbeet, een paar kleine tikjes op de top en af en toe word er een heel klein beetje lijn genomen. Ik wacht even af en na een tijdje als er weer een klein beetje lijn word genomen en ik de lijn duidelijk van richting zie veranderen sla ik aan. Ik voel wel wat weerstand, maar ik kan de lijn toch vrij makkelijk binnen draaien. Het blijkt toch een kleine lau lau te zijn. Verder levert deze ochtend ons niks op. s ’middags gaan we nog even vissen met Paul ergens in een binnenbocht een stuk stroomafwaarts van het kamp. Maar dit levert ons alleen twee hele voorzichtige aanbeetjes op, waar we niks mee kunnen. Dan gaan we s ’avonds met George weer naar plek waar ik op de 2de visdag die enorme tarpon had. Iets voor de bocht waar ik de tarpon haakte gaan we nu voor anker ter hoogte van een kreekje. Met opkomend water krijgt Sunny hier een harde aanbeet waar hij hard op aan slaat en de hengel meteen krom staat, hangen!!! Door alle obstakels in de buurt van deze stek neemt Sunny geen enkel risico en word er keihard gedrild. Na een relatief korte, maar keiharde dril komt de vis bij de boot. Eenmaal bij de boot word er een lus om de staart van de lau lau gelegd en kunnen we hem in de boot tillen. Nog steeds geen grote lau lau, maar het begint ergens op te lijken.
Visdag 6 en 7
Op de 6de visdag vissen we s ’morgens vlakbij ons kamp, maar deze hele ochtendsessie levert ons geen enkele aanbeet op. Dan gaan we s ’middags weer even wat eten en relaxen om vervolgens rond 3 uur weer te gaan vissen. We gaan weer naar de ver weg gelegen stek waar ik de tarpon ving. Als we die kant op gaan zien we dat een andere boot al achter ons aan komt. Wij zijn als eerste op de stek maar vervolgens komt er 1 boot voor ons liggen en ook nog 1 achter ons. Dat vind ik wel een beetje jammer dat we zo ver varen en dan alle 3 de boten zo dicht bij elkaar gaan vissen. Dan zien we dat de boot dat er op de boot die voor ons ligt wel een mooie lau lau word gevangen. Als het tij is gekeerd leggen we onze lijnen opnieuw uit, nu liggen ze vlakbij de uitgang van een kreek. Wij krijgen nu wel wat voorzichtige aanbeten en bij Sunny is het 2x raak, maar dit zijn weer kleine lau lautjes. Na de 2de vangst van Sunny begint het water weer steeds harder te stromen en komen we steeds vaker vast te zitten omdat er ook veel obstakels liggen op deze stek. Dit kost ons het nodige materiaal en het is ondertussen ook al weer erg laat en daarom besluiten weer richting het kam te gaan. Onderweg merken we dat we nog maar erg weinig brandstof hebben, waardoor het nog spannend word of we het kamp er nog mee kunnen halen. Als we nog ongeveer 50m zijn verwijderd van ons kamp dan valt de motor uit omdat de brandstof helemaal op is. Gelukkig zitten we aan de goede kant van de rivier waardoor we nog vrij makkelijk het laatste stukje naar het kamp kunnen peddelen. Eigenlijk was dit de laatste visdag, maar omdat we nog steeds geen grote lau lau hebben kunnen vangen gaan we morgenvroeg voor ons vertrek nog een paar uurtjes vissen voor een allerlaatste poging. We gaan vissen bij de splitsing van de rivier vlakbij het kamp, helaas leveren deze paar uurtjes geen enkele aanbeet meer op. Dan gaan we terug naar het kamp om het hele kamp af te breken en alles weer in te pakken. Ook dit avontuur zit er weer op. Het enige wat ons nu nog te wachten staat zijn een paar dagen Paramaribo. Dit is een gezellige afsluiter van een geweldige visvakantie!!! Ik hoop hier snel weer terug te komen om toch nog een keer een grote lau lau te vangen en hopelijk ook een grote tarpon op de foto te kunnen zetten.
Barry Groenen
