Ik denk dat het ongeveer twee jaar geleden is dat ik besloot mijn wintervisserij anders in te delen. Snoeken op grindplassen zijn nu vaak dieper te vinden en dat vraagt om een heel andere aanpak. Ook het statisch vissen is iets wat ik zelf net wat minder graag doe. Op dat moment begon mijn zoektocht naar de vergeten parels. Kort door de bocht bestaat mijn visserij dan uit het uitzoeken van ondiepe plasjes die door het jaar vaak lastig te bevissen zijn door oa. plantengroei. Net door de geringe diepte kan de vis niet diep wegduiken en ontstaat een leuke mogelijkheid voor kunstaasvissers!
Enkele weken geleden besloten ikzelf en twee maten weer een korte roadtrip te doen, op zoek naar interessant h2o met hopelijk een paar leuke esox’en! Aangekomen bij onze eerste plassen bleek de start helaas lastiger dan verwacht. Waar voorheen de vissen zo op het aas doken was het vet duidelijk van de soep. Met moeite sprokkelden we een visje en plots begonnen we toch te twijfelen aan onze tacktiek. Het geluk met kleinschalige plassen is echter dat ieder water wel een nieuwe kans geeft. Door hun geringe diepte zijn ze gevoelig voor snelle temperatuurwisselingen. Als de ene plas dan uitgestorven lijkt kan de andere het wel doen omdat er bijvoorbeeld wat meer of minder beschutting van bomen te vinden is.
Vol goede moed werkten we ons lijstje verder af. Het volgende water was een lastig te bevissen klein plasje dat volledig omringd was door riet. Langs de achterzijde wisten we ons een weg te banen in de hoop dat er net voor de rietrand te waden viel. Beter als verwacht bleek de grond vrij stevig! Met zijn drieën bestookten we ieder hoekje en kantje waar we vis konden verwachten. Niet veel later dienden de eerste twee kleine snoekjes zich aan. Het blijft geweldig wanneer ze er vol overgave op duiken! Formaat is dan echt van ondergeschikt belang! Door verder door de plas te waden vond ik een afgestorven lelieveld waar enkel nog wat halfrotte bladeren en stengels tegen de bodem stonden. Veel ondiepe waters zijn vaak heel monotoon qua bodemverloop. Vandaar dat de snoeken zich graag in de oeverzones tussen riet en takken verschuilen. Maar een afgestorven plantenbed kan wel eens flink bingo zijn in het ‘open’ water. Ik had een kleine hardbody eel met twitch tail aan de speld gehangen.
Die dingen werpen als een tierelier en zijn heel gevarieerd te vissen! Ik liet het aasje vlotjes heen en weer dansen over de afgestorven lelies wanneer plots een flinke boeggolf komt aanzetten. Zonder de aanbeet te voelen hangt er plots een vis vol in de hengel. Dit moet goed zijn want hij heeft waarschijnlijk het aas volledig opgezogen! De snoek maakt er werkelijk een chaos van en tovert het plasje om in een kokende soep! Na enkele minuten kan ik mijn hand in de kieuw schuiven van deze oude krijger.
De harbody is werkelijk helemaal weg! Lange tang erbij en onthaken bleek nog simpeler dan ik dacht! Na enkele platen schuif ik de 106cm lange vergeten parel terug in zijn ondiepe habitat.
Het mogen dan misschien niet de aantallen grote vissen zijn zoals die met aasvissen uit een haven worden getrokken, deze visserij is gewoon echt kicken!
Groetjes Roy
