Verticaalfanaten

Verticaalfanaten

"We hebben onlangs nog maar eens het groot water opgezocht, op jacht naar Stizostedion lucioperca. Nee, dat is geen dinosaurus, maar onze geliefde snoekbaars, die ondanks zijn wat geringere formaat dan de dino's van weleer toch zeer imposant  kan ogen, met z'n gigantische stekelige hanenkam en het vervaarlijke  gebit... We waren in goed gezelschap vandaag: Lodewijk, een jeugdvriend  van mij, met wie ik vroeger altijd ging wrakvissen en strandvissen, had  wel zin om een dagje mee op te stappen: met drie aan boord van mijn relatief kleine boot kan net. Lodewijk had nog nooit geverticaald,  maar je bent nooit te oud om te leren, en gezien zijn wrakviservaring  verwachtte ik niet dat hij hardleers zou zijn. Binnen de vijf minuten  kreeg ik een aanbeet, die ik feestelijk wist te missen. Daarna gebeurde  er een tweetal uurtjes of zo niets meer en ik begon Lodewijk er al van  te verdenken dat hij met zijn gejig de snoekbaarzen afschrikte. Zowel  bij mijzelf als bij mijn vismaatje Maikel lagen er inmiddels al een heleboel  shads: dat is altijd een slecht teken, want als het goed loopt, wisselen we bijna nooit van shad! Tenzij dan om een keer iets geks te  proberen... Maar toen kwam er ineens toch wat leven in de brouwerij. BAM! Ik voelde  meteen dat het een beste vis was en wilde de hengel aan Lodewijk geven.  Gentleman als hij is wou hij daar niets van weten - "ik vang er zo zelf  wel een!" - maar uiteindelijk pakte hij toch de hengel, die zwaar knikte onder de stevige stompen van een sterke vis (al lijken ze aan  ultralichte rapiertjes al snel geweldenaars, natuurlijk). Rond de 70 cm  was hij - lang niet verkeerd als welkomstgeschenk voor een nieuwkomer,  toch? Daarna kregen Maikel en ik regelmatig beet. Aanvankelijk viste  Lodewijk duidelijk nog iets te dicht bij de bodem (of zelfs erop), want  hij pakte veel meer vuil dan wij met z'n stinger - maar na wat  correcties kwam hij ook aardig op dreef. Hij wist zelfs twee dikke  60'ers na elkaar te landen, op een plek die ons niets opleverde. Het  waren duidelijk mannetjes: sterke maar slanke vissen, die hun zwarte  paaikostuum al aangetrokken hadden... Het viel op dat  schoepstaartshadjes amper iets opleverden vandaag: ze wilden punt- of  vorkstaartjes hebben. Sjah: die konden ze krijgen, want wij zijn van het principe: give the fish what the fish wants... Ze lagen duidelijk niet  zo geconcentreerd, want we vingen ze zo'n beetje overal - meestal rond  een metertje of 9 à 12. Dat is natuurlijk ook de reden waarom het toch  een stukje taaier was dan  - maar ik gok dat ze de ondieptes eerdaags  zullen opzoeken. Met een voldaan gevoel en zo'n 25 stuks op ons  conto, voeren we terug binnen - en ik weet wel zeker dat er een nieuwe  verticaalfanaat geboren is! Succes allemaal,en goede vangsten.Met vriendelijke groeten Tom