Verwend door de Maas, deel 1
Meervalvissen kan taai zijn en vraagt soms veel moed en doorzetting. Afgelopen visdagen was het weer, zoals zo vaak, bikkelen voor een vis en ook twee blanks werden genoteerd in het vangstenboekje. Maar enkele weken geleden was het een paar keer goed raak. Als je regelmatig de meervallen achterna zit en doorzettingsvermogen tot je eigenschappen behoort maak je ook weleens die dagen mee dat je ruim verwend wordt door de rivier…
De meervallen waren vrij actief en we kozen ervoor om veel water af te vissen deze dag. In deze tijd van het jaar zwemmen de meervallen erg verspreid over de rivier en al driftend met aasvissen kom je ze met wat geluk wel tegen. Woensdag was al vaker lucky day gebleken en deze keer was het niets minder. Zo kreeg ik namelijk vissend vrouwelijk gezelschap vandaag en zoiets maak je niet elke dag mee.
Al vrij snel tijdens de eerste drift krijgen we een flinke aanbeet die we prompt missen. Het is balen op ’t moment maar we zetten onmiddellijk verder en niet veel later krijgen we een herkansing. Deze keer zit de haak wel goed en een woeste meerval geeft minutenlang drilplezier aan de relatief lichte hengel.
De Pezon & Michel gaat hoepeltje rond. Zo zien we ’t graag. Het lukt Céline bij de eerste poging de vis in de bek te grijpen en binnenboord te trekken. Uit nieuwsgierigheid meten we de vis en deze blijkt zo rond de 170 te zijn.
We tillen de vis even voor de camera en dan gaat er snel weer een aasvis aan de haak. Het lijkt erop dat het etenstijd is in meervalland, en dat kan weer even snel afgelopen zijn als het begonnen is…
Iets te optimistisch gedacht want uren zonnen voorbij. Heerlijk genieten op ’t water dat wel. De tijd glijdt voorbij en opeens komen de magische uurtjes er aan, nl de laatste twee voor zonsondergang. Tijdens deze uren zijn er in ’t verleden al mooie dingen gebeurd op de Maas. Maar deze keer blijft ’t opvallend rustig. Het laatste half uur is ondertussen aangebroken en ik stel Céline voor om nog snel een andere stek een kans te geven, die ene diepere stek in de bocht of die bij de brug. Moeilijk altijd die keuzes maken, maar we maken de juiste keuze. Na vijf minuten vissen aan de brug knalt er eentje op de aasvis. Het is geen reus maar elke glanis is meer dan welkom in de boot.
In het laatste kwartier gebeurt ’t dan toch… Bij de aanbeet was ’t al duidelijk; de aasvis slaat in paniek, wordt gegrepen en meters lijn verdwijnen aan snel tempo in de rivier. Strak draaien en de haak zetten klinkt ’t in m’n hoofd, en ja het verloopt volledig volgens plan. De vis hangt en het is snel duidelijk dat ’t om een hele goede gaat. Deze keer is het wel een reus en deze laat ons alle hoeken van de Maas zien.
Twintig minuten staat Céline met de Pezon & Michel hoepelrond voordat we de bubbeltjes aan de oppervlakte zien verschijnen. Het zijn veel luchtbelletjes en de eerste kolk die deze vis draait is enorm. De Maas is spiegelglad en vormt het ideale decor voor de vangst van deze gigant. Het lukt vrij vlot om de vis in de bek te grijpen en met iets meer moeite aan boord te trekken. We kijken elkaar aan en beseffen dat we net eentje van de eerste generatie gevangen hebben. Dit riviermonster gaat vlotjes over de twee meter en is wel erg zwaar. We tillen de vis op onze schoot en schieten enkele plaatjes met de afstandsbediening.
Het is heerlijk stil op de Maas…
Een kwartiertje later varen we op een laag toerental, nagenietend terug naar de helling. En onderweg besef ik dat dit weer zo’n zeldzame dag met een gouden randje is…
Slijmerige groeten
Jo Mebis
