Het was sterker dan mezelf: ik moest en zou nog een dagje gaan bellyboaten op snoekbaars. Eigenlijk had ik beslist geen tijd, maar met veel schipperen en plannen kon ik dan toch regelen dat ik weg kon op het werk. Zanders van het grote water, here I come! Ik was er al tijden niet meer geweest en had er dan ook geen flauw idee van op welke diepte ze zich zouden ophouden. Ik was ook in mijn eentje - wat het localiseren er niet makkelijker op maakt. Immers, als je met z'n tweeën bent, dan concentreer je je elke op een andere diepte tot een van de twee de vissen gevonden heeft. Dat kon nu dus niet, en ik begon dan maar met taludje-op taludje-af te zigzaggen, iets wat met een bellyboat normaliter heel goed lukt maar door de vrij harde wind op mijn visdag toch geen sinecure was. Ik moest mijn aandacht er dus bij houden! De eerste knal kreeg ik op 11 meter - een smurf was de verantwoordelijke.
De tweede kwam op 7 meter, en de derde op 9... Mjah, de dames en heren lagen dus blijkbaar overal. Of toch hun kinderen, want de gemiddelde vis die zich aan mijn vorkstaartshadje vergreep, bleek wel heel klein. Toen werd het stil... ik drifte de gebruikelijke hotspots op en neer, maar ze leken wel uitgestorven, bizar. Ik kreeg wel wat voorzichtige knabbeltjes en werd met enige lossers geconfronteerd, maar dat was het zo'n beetje. In een soort van wanhoopspoging peddelde ik naar een zone waar ik normaliter nooit echt veel succes heb. Die lag mooi in de luwte: misschien vonden snoekbaarzen dat wel fijn? Het leek het geval te zijn, want ik kreeg meteen een paar vissen op bezoek van een wat beter formaat - maar toen viel het ook daar stil.
Ik besloot zo stilaan richting auto te flipperen en passeerde weer over de stekken waar ik begonnen was... Inmiddels had ik mijn favoriete schoepstaartshad - de Sassy van Mister Twister - gemonteerd, een ding dat zelfs al kwispelt als je ernaar knipoogt. Ik genoot met volle teugen van mijn vrije dag. De wind was inmiddels immers weggevallen, het zonnetje kwam er zowaar zelfs door - en bovendien bleek plots het startsignaal te zijn gegeven van een algehele vreetpartij! In minder dan een uurtje kon ik nog 8 snoekbaarzen bij vangen, tot zo'n 65 cm lang.
Ook al heb ik dit nu al zo vaak meegemaakt bij het snoekbaarsvissen, ik blijf het vreemd vinden: het ene moment lijkt de boel compleet leeg, en een uurtje later is het er kermis.... Toen het begon te schemeren, waren ze weer met de Noorderzon verdwenen & met een brede glimlach op mijn lippen bij de herinnering aan de 16 vissen die ik had mogen vangen, reed ik weer naar huis.
Tight lines iedereen!
Thomas
