De laatste tijd merk ik dat ik toe ben aan iets nieuws. Begrijp me niet verkeerd. Het vissen met de pen op karper is een schitterende manier van vissen, die ik altijd met veel plezier zal blijven beoefenen. Maar toch merk ik steeds meer dat ik minder bevrediging krijg uit deze visserij. Voor mijn gevoel ben ik toe aan iets anders.
Mijn herinneringen gaan terug naar mijn kindertijd, toen heb ik als kleine jongen tijdens een vakantie in Luxemburg een barbeel gevangen met een bodemmontage die bestond uit een stuk bladlood en haak met daarop een bolletje provisorisch gefabriceerd deegje dat bestond uit gemalen vismeelpellets, paneermeel en een beetje water. De enorme strijd die deze vis leverde is me altijd bij gebleven. Mijn telescoophengeltje van 2.40m had het er zwaar mee. En ik stond te trillen op mijn benen toen ik de vis kon landen.
Deze herinneringen maken dat ik mijn keuze voor een nieuwe uitdaging snel gemaakt heb. Nu ik vakantie heb ben ik in de gelegenheid om het riviertje waar ik deze vis toen gevangen heb weer eens te gaan bezoeken. ‘Back to the roots’ zeg maar.
Gisterenavond heb ik mijn spullen grotendeels in gereedheid gebracht. Hierdoor hoef ik alleen nog maar de gekookte hennep in de daarvoor bestemde bak te doen en de maden uit de koelkast te halen. Om zes uur in de ochtend kan ik dan aan de reis beginnen. Ik heb ervoor gekozen om geen snelwegen te pakken, hierdoor wordt ik via provinciale wegen door het Eifel gebergte in Duitsland geloodst. Een schitterende route, het duurt allemaal wat langer maar dat neem ik voor lief, het is ten slotte vakantie. Na een reis van zo’n vier uur kom ik aan in het gebied waar ik mijn geluk vandaag wil gaan beproeven. Eerst even wat broodjes en het nodige drinkvocht halen, want ondanks dat het pas half elf in de ochtend is, is het al aardig warm aan het worden. Nu nog even de auto aftanken en we zijn er klaar voor. Ik rijd langs de rivier, en de eerste stek die ik wil gaan bevissen ligt langs een camping. Wanneer ik aan de waterkant ben gearriveerd begin ik met het voeren van wat hennep en maden om zo een voerspoor te creëren. Vervolgens werp ik mijn simpele montage, die bestaat uit een 40 grams wartelloodje wat vrij over de lijn kan bewegen en een onderlijn van ongeveer een meter met een haakmaat 10 die ik vol rijg met maden, in de uitstroom van een stroomversnelling. Aan de witte schuimkopjes kan ik zien dat er veel zuurstof in het water aanwezig is. Een nadeel van deze stek is de camping die er naast ligt. En wanneer ik na een half uur geen activiteit heb gesignaleerd, besluit ik op zoek te gaan naar een volgende stek waar ik wel de rust vind waar ik zo naar verlang. Wanneer ik een kleine tien minuten heb gereden zie ik een mooi stuk van de rivier, ingeklemd tussen weilanden. Dit besluit mij om de auto aan de kant te zetten en op inspectie uit te gaan. Dit stuk ziet er enorm interessant uit. Zo zijn er stroomversnellingen afgewisseld met rustige stukken, overhangende takken en hier en daar steekt een grote steen boven het water uit wat ook een mogelijke standplaats van een barbeel kan zijn. Verder is het hier heerlijk rustig en daarom besluit ik om hier mijn sessie voort te zetten.
Mooie stek met veel hotspots!
Na observatie van de stek kom ik er achter dat er aan de overkant een diepere geul loopt onder de overhangende takken door. Ik besluit daarom om daar een voerspoor te gaan creëren van hennep en maden. Met de katapult voer ik eerst een litertje hennep en maden aan. En ik zal dan regelmatig wat bij voeren zodat ook de vis die verder stroomafwaarts ligt, het spoor zal gaan volgen naar mijn stek.
Nu kan ik gaan beginnen met vissen. Al hoewel, de eerste worpen kom ik steeds vast te zitten onder stenen en zo verlies ik al snel het nodige materiaal. Dit kan frustrerend zijn, maar je moet er bij deze visserij nu eenmaal rekening mee houden en voldoende reservemateriaal meenemen. Nadat ik nog wat worpen heb gemaakt, heb ik een klein stukje gevonden waar ik wel kan werpen zonder direct vast te zitten.
Wanneer de montage in het water ligt, zijn er al vrij snel de eerste tikjes op de top waar te nemen. Waarschijnlijk komt dit door kleine vis, want erg serieus is het niet. Uur na uur gaan voorbij zonder serieuze actie. Maar ik blijf er vertrouwen in houden, hier moet gewoon vis liggen!
Wachten op wat komen gaat.
En dan na uren van wachten en voeren, en wanneer de hitte wat minder is geworden. Verschijnen er eindelijk de eerste harde tikken op de top. Ik sla aan en na heel even contact gehad te hebben, los ik de vis weer. Shit…zeg ik in mezelf. Wat een teleurstelling. Maar we geven niet op, en even later ligt de montage weer op zijn plek. Snel de stek weer voorzien van verse hennep en maden.
Nu gaat het snel en niet veel later krijg ik opnieuw een mooie aanbeet. Ik sla aan en nu blijft de vis wel hangen. Ik voel de typische beuken van een barbeel aan de andere kant van de lijn. Eerst blijft de vis diep tegen de bodem, om vervolgens een kleine run tegen de stroom in te maken. Wat een genot om zo’n barbeel te drillen!
Na nog wat kleinere uitvallen van links naar rechts, kan ik na enkele minuten de vis landen. Ik kan een kleine vreugdekreet niet onderdrukken. Groot is hij niet, maar ik heb wel gevangen waar ik voor gekomen ben.
De eerste is binnen!
Met ouderwets knikkende knietjes van opwinding zet ik de vis terug in zijn element. Mijn dag is nu al geslaagd. Maar stiekem hoop ik dat het niet bij deze ene barbeel zal blijven.
Gelukkig komt mijn hoop uit, en niet veel later weet ik de volgende aanbeet te verzilveren. Opnieuw geniet ik van de kracht die deze oervissen bezitten. Na een mooie dril op het scherpst van de snede ligt de vis enkele minuten later op de onthaakmat.
Schitterend gekleurde barbelen in Luxemburg.
Bij het terugzetten van deze krachtpatser merk ik nog maar eens hoeveel tijd deze vissen nodig hebben om weer op krachten te komen. Het is daarom zeer belangrijk om de vissen deze tijd te gunnen!
Na het vangen van mijn tweede vis, zit ik totaal ontspannen aan de waterkant. De moeite en tijd die het gekost heeft, zijn het dubbel en dwars waard geweest. Elke vis die nu nog komt is een bonus. En het duurt dan ook niet lang voor ik mijn eerste bonusvis sta te drillen. Het zal voor mij altijd een genot blijven om met dit lichte materiaal het gevecht aan te gaan met ‘the prince of the river’ zoals de barbeel ook wel eens genoemd wordt. De centerpin krijst het zo nu en dan heerlijk uit. Maar het lukt me om ook deze vis even later te landen. En zo ligt ook nummer drie van de dag op de mat.
Schitterende vissen, op schitterend materiaal!
Nadat ik ook deze vis ongedeerd terug heb kunnen zetten in het heldere water vang ik nog twee vissen.
Zo komt het eindtotaal van deze dag op vijf barbelen. Allemaal gevangen in twee uur tijd. Zo blijkt maar weer dat zolang je maar vertrouwen in je stek en visserij hebt, het succes niet vaak uit zal blijven!
