Zenuwslopend
Op een of andere manier is het opgeslagen geraakt in mijn genen. Het heeft zichzelf verbonden met de uiteinden van mijn zenuwstelsel en elke keer dat ik het weer mee mag maken, maakt zich een euforisch gevoel meester over me als gevolg van een enorme shot dopamine die mijn lichaam in een fractie van een seconde overspoelt. Ik ben dit jaar meer dan ooit in de ban geraakt van de waanzinnige aanbeten van mijn zeer geliefde rover, de roofblei. Over de pure kracht van deze vis valt absoluut te twisten, maar het geweld dat gepaard gaat bij de aanbeet boven of onder water kan ik, wat mij betreft, niet vaak genoeg meemaken. Mijn nieuwe vismaat Henkie , medicus van beroep, heeft me bovenstaand uitgelegd en toegelicht…..dus het moet haast wel kloppen.
De kop spreekt boekdelen.
Vandaag staat er weer een gezamenlijk uitje op de agenda. Het is hilarisch om te zien hoe fanatiek we zijn. Dagen van tevoren vliegen de berichten al over en weer en vrijwel elke week belanden er wel een of meerdere nieuwe aasjes in onze kunstaas doos. Ik zie elke week nieuwe dingen bij mijn mattie.
We nemen weliswaar steevast 6 hengels mee en kisten vol met peperduur kunstaas, maar in feite was een tasje met 1 hengel en een leuk molentje goed genoeg voor hetgeen wat wij gaan doen. We vissen maar met een handvol aasjes en gaan natuurlijk eerst checken of we roofblei kunnen vangen. We gooien, als het aan ons ligt, de hele dag, onafgebroken. Al gaat de arm uit de kom. Gooien, smijten en harken.
Een juweeltje!
Als we de rivier op varen zie ik al aan de boeien dat er een beetje stroming staat. Een kleine kabbel aan de stroomafwaartse kant verraadt de drift……mmmmmmmm…….Dat is meer dan genoeg. Een kinderhand is gauw gevuld. Als we op de eerste stekken arriveren, duurt het ons beiden te lag voordat we aan de slag kunnen. De Minn Kota Fronttroller het water in, hengels plat en knallen maar. We gooien ons een slag in de rondte maar er gebeurt niks…een uur lang niks. Toch moeten ze hier zitten. We vissen op een stuk van ongeveer 2 meter diepte en het water is mooi helder. Niet te helder…..ik geef aan dat ik ze dieper ga proberen te vangen, het is per slot van rekening nog vroeg. Als ik mijn Molix Jubar Smart aasje monteer, is het bij de eerste worp raak. Een verwoestende aanslag vertaalt zich in een hengel die krom gaat tot in de greep. Omdat ik graag met een losse slip vis, schreeuwt het molentje het uit. Ik slaak een kreet van enthousiasme. Henkie schrikt zich rot.
Close up van een killer!
De harde stroming en de redelijke diepte zorgen ervoor dat mijn Hearty Rise hengel het zwaar te verduren heeft. Een mooie roofblei luidt een heerlijk begin van de dag in. Ik ben nu al weer happy. Niet veel later zie ik stroomafwaarts een enorme roofblei aan het wateroppervlak. Een kolk van jewelste. Ze zijn aan het jagen….te gek. Snel monteer ik een andere all time favorite. Een stickbaitje van Doiyo. Van links naar rechts danst het aasje over het water. Ultiem roofblei verleidertje. Ik heb inmiddels alle uitvoeringen in de tas. Ik mis de eerste aanbeet en laat gecontroleerd het aasje een tel of wat stil aan het wateroppervlak liggen. Bij de eerste tik die ik aan het aasje geef, meldt zich de blei weer opnieuw. Deze keer grijpt de vis het kunstaas zo hard dat ie half uit het water springt. Ik zet in een reflex de haak en wordt getrakteerd op de tweede vis van de dag. Niet veel later assisteert Henkie me en landt de vis zeer veilig met de Spro lip gripper. Wat een bek heeft deze vis!!!
De klos.
Dan wordt het stil. De eerste twee vissen weten we snel te vangen, maar dan is het gedaan met de pret. We kunnen op geen enkele manier nog een aanbeet uitlokken……na een half uur besluiten we te verkassen naar een ander gedeelte van de rivier. Ook hier vissen we ons uit de naad, maar we krijgen geen aanbeten meer. Nog maar eens verkassen. Nog verder stroomopwaarts. Er staat vrijwel geen stroming meer in de rivier. Als de Maas zo stil staat, dan is het super moeilijk om vis te vangen. We besluiten om het meest stroomopwaarts gelegen gedeelte op te zoeken. Daar is de rivier op haar smalst. Mocht er nog iets van stroming zijn, dan is de kans hier het grootst. Na aankomst leggen we de boot strategisch kort langs de oever. We willen zo onopvallend mogelijk te werk gaan. Het is hier niet diep en we denken dat teveel geluid de vissen kan afschrikken of zelfs wegjagen.
Westin scoort punten vandaag!
Henkie monteert voor de verandering een mooi klein Westin Shadteez Slim shadje in een natuurlijke kleur met een rood staartje. Dit modelletje heeft ons in het verleden al heel vaak roofblei opgeleverd. Ik ga direct van start met de Doiyo Supido stickbait. Al na een paar worpen is het Henkie die met een kromme pook in de boot staat. Zijn eerste vis van de dag is een feit. Geen grote vis, maar dat mag de pret niet drukken.
Tien minuten later vangt hij er weer een met de shad. Het kon wel een broertje zijn van de eerste. We hebben ze blijkbaar gevonden. Ik krijg aanbeet na aanbeet, maar kan er geen haken. Ik krijg wel vijf aanbeten achter elkaar. Heerlijk natuurlijk, maar op enig moment wil je er noondeju ook een op de mat krijgen……..geen idee wat ik fout doe……maar het lukte op dat moment eventjes niet. Als Henkie ook een oppervlakte aasje monteert krijgt hij vlak voor de boot een verwoestende aanbeet. Prachtig om te zien. Stoïcijns reageert hij met een rustige : “ooeeehh, dat was vet” ….hij beleeft een extreem mooie dril. Ik stop even met vissen om mee te genieten met mijn vriend. Het is niet normaal hoe sterk deze vis is.
Laat die Henkie maar schuiven……
Uiteindelijk komt Henkie als winnaar uit de strijd en mag ik niet veel later het schepnet onder de vis parkeren. Wat een bak van een vis. In een eerste oogopslag denk ik met een vette winde te maken te hebben, maar het is een geweldige hybride roofblei-winde. Een vis om in te lijsten.
Daarna krijg ik gelukkig wind mee in de aanbeten. Binnen een uur vang ik nog drie mooie roofbleien en is de dag wederom erg succesvol geweest.
Tot de volgende keer
Leon Haenen
