Het oppakken van mijn roofvisserij verloopt moeizaam. Veel moeizamer dan ik vooraf had kunnen vermoeden. Maar het maakt mij niets uit. Gevoelsmatig wacht ik op meer water in de rivier. De regenrivier staat nu akelig stil. Nul komma nul stroming. Het is zoeken naar de vis. Zoeken totdat je een ons weegt. Alhoewel de hoeveelheid visboten op de rivier doet vermoeden dat er veel gevangen wordt, ben ik er zeker van dat dit niet het geval is. Onze Waalse vrienden blijven stoïcijns de bekende stekken bezoeken in de hoop er een rover te verleiden. Ik zoek naar alternatieven en zoek ook naar alternatieve methoden om vis over de streep te trekken. Die heb ik vandaag echter niet aan boord.
Een hele kleine wereld aan het begin van de dag.
Zelfs de dagen dat ik met de zeer ervaren broerlief het water op ga zijn momenteel zeer taai te noemen. We blanken nooit, maar moeten het vaak doen met een paar vissen waarvan de maat veelal ook zwaar onder ons verwachtingspatroon blijft. Toch maakt het me niks uit. Ik ga dit jaar nog succes boeken binnen de roofvis visserij, daar ben ik van overtuigd. Maar voor nu moet ik het doen met de huidige omstandigheden. Volgens Lambert is het ook een kwestie van volhouden, uren draaien. Later dit seizoen ga ik ook buiten de provincie vissen, maar eerst moet de boot 100% in orde zijn en wil ik ook het vaarbewijs eerst in de tas hebben……..daar wordt allemaal aan gewerkt!
Al snel worden de eerste baarzen gevangen.
Vandaag is het erg mistig. De trailerhelling ligt er verlaten bij. Ik kan de jachthaven niet eens zien, zo mistig is het. Ik vind dat heerlijk. Ik besluit vandaag eerst even een paar baarzen te vangen en dat lukt prima. De start voorloopt voorspoedig. Er is redelijk wat actie in de boot. Het formaat is echter aasvis, de grote jongens heb ik nog steeds niet gevonden. De bekende stekken lijken uitgestorven. Na een uur, met de altijd vangende kleine Salmo Hornet en Salmo Butcher werpen schakel ik om naar iets anders. Eens kijken of ik al een snoek kan verleiden.
Bijzonder fraaie vis in een gestippelde uitvoering. Prachtig!
Inmiddels is er meer licht in de lucht en heb ik al iets meer zicht op het water. Als natuurliefhebber geniet ik vandaag met volle teugen van al het gevogelte aan en op het water. Alle standaard soorten komen in grote getalen voorbij. De stilte wordt doorbroeken door een aantal futen die het niet met elkaar eens zijn. Ze komen tot vlakbij de boot. Een van de ouders is nog steeds een van de jongen aan het voeren. Prachtig om te zien. Met een sierlijke geruisloze duik gaat moeder fuut tussen de planten op zoek naar kleine visjes. Elke duik is het raak.
De Salmo Hornet en de Salmo Butcher pluggen zijn twee favoriete aasjes van me.
Ik vaar inmiddels op de MinnKota elektrische fronttroller. Muisstil. Werkelijk waar het mooiste product dat ik de laatste tijd heb aangeschaft. Op basis van het perfecte advies van de mannen bij Fish Inn is gekozen voor de Minn Kota Terrova autopilot. Een juweeltje! De Hummingbird fishfinder is middels een koppelkabeltje gekoppeld aan de ingebouwde transducer in de fronttroller. Het werkt fantastisch. Heel subtiel in te stellen allemaal. De autopilot functie werkt subliem en is met de jog functie uiterst nauwkeurig afstelbaar. Ideaal materiaal. Ik ben er echt zwaar verliefd op geworden.
Nauwkeurig werp ik de oevers uit boven de plantenbedden in een van de plassen die in verbinding staan met de rivier. Na een half uur zie ik een enorme kolk, vlak onder het wateroppervlak verschijnen. Dat was er een! Nog eens werpen…..nog eens….nog eens……..ik krijg geen tweede kans van deze vis. Ook niet met twee andere kunstaasjes. Hier kom ik straks nog even terug. 100 meter verder weer een heerlijke kolk… Ik voel geen aanbeet, maar gezien de agressie van de kolk weet ik gewoon dat ook dit een snoek was. Op het laatste moment bedenken ze zich blijkbaar. Ik vis met een dikke Momoi fluocarbon onderlijn die nauwelijks zichtbaar is in het heldere water. Toch krijg ik ze niet. Ook niet als ik de snelheid van de jerkbaits binnen vissen verhoog.
Aards paradijs.
Uiteindelijk kom ik op een stuk water terecht waar de bevers de afgelopen jaren zwaar huis hebben gehouden. Jammer van de bomen, maar de natuurlijke obstakels in het water ruiken gewoonweg naar snoek. Ik blijf het een van de spannendste visserijen vinden, dat jerkbaiten. Voor de derde keer vandaag mist een snoek op het laatste moment mijn kunstaas. Het blijft me geconcentreerd houden. Worp na worp doe ik mijn stinkende best om er een over de streep te krijgen, maar het lukt me niet. Uiteindelijk probeer ik trollend, met de elektromotor, vlak langs alle obstakels te varen. Ik heb er een imitatie bulldawg aan gehangen. Wie weet maakt dat vandaag wel een verschil. Ik vaar een paar honderd meter, staand. Ik sta voorin de boot op mijn werpdekje en manouvreer de elektromotor prachtig langs alle obstakels. Dat gaat fantastisch met de afstandsbediening. Eindelijk krijg ik dan de dreun te verwerken waar ik al de hele dag naar op zoek was. Ik schrik me het lazarus. Uit het niets wordt de grote softbait vlak onder het oppervlak gegrepen. Maar het blijft bij een enorme dreun. De vis heeft in 1 klap de bulldawg in twee stukken getrokken. Verbijsterd blijf ik in de boot achter. Dat is spijtig. Noondeju.
Halve Bulldawg.
Met een tiental baarzen op de teller wordt mijn visdag afgesloten. En toch heb ik bijzonder genoten van deze windstille dag op het water. Ik geef niet op, volgende week ben ik er weer.
Nieuwe ronde nieuwe kansen.
