De afgelopen paar weken ben ik er meermaals op uitgetrokken met mijn bellyboat met één vissoort voor ogen: snoekbaars. Hoewel de temperaturen nog bizar hoog waren voor de tijd van het jaar, bleken de snoekbaarzen zich toch al op hun winterplekken te hebben geïnstalleerd. Diepere gaten in de rivier of plassen die ermee in verbinding staan zijn namelijk altijd iets warmer, en ook staat daar minder stroming zodat de vissen geen energie verliezen met zwemmen. Schouder aan schouder liggen ze dan op een vrij beperkte oppervlakte - en zij niet alleen: ook scholen witvis komen jaar na jaar hierheen 'op wintersport'. Zo'n plekje smeekt er gewoon om om secuur uitgepeuterd te worden met shads. Het is een leuk spelletje, want het komt er van dag tot dag op aan om te achterhalen welk kleurtje en vooral welke vorm van shad de stekeldragers wensen. Soms heb je geluk en weet je dat al binnen de tien minuten, maar soms moet je zo'n beetje je hele collectie rubber voor hun neus hangen voor ze ergens hun geduld bij verliezen. En soms zijn ze ook gewoon passief - zodat ze je kunstaas hooguit een klein tikje geven, of er heel even aan sabbelen. Als dat laatste het geval is, keer dan later die dag naar die plek terug. Je weet ze dan immers liggen, en vroeg of laat gaat de knop immers toch even op 'aan' - en dan krijg je echt de ene harde aanbeet na de andere, zodat je perceptie van de dag in één uurtje van 'knettertaai' in 'volle bak' verandert... Meermaals is het me overkomen dat ik pas in de schemer goed begon te vangen, op stekken die ik de hele dag had zitten bestoken!
Ik mocht niet klagen qua aantallen: meestal kregen mijn maatje en ik toch elk zo'n 10-20 snoekbaarzen op bezoek in onze bellyboat, en niet zelden zaten er ook een of meerdere baarzen bij. Wat ons wél zeer veel onrust baart, is de gemiddelde maat van die snoekbaars...
Weliswaar mocht ik de voorbije weken een mooie hoge 70'er vangen en zowaar ook een vis die precies 80 op de meetlat toverde (allebei op mijn geliefde Freddie Shad trouwens, ingeval iemand dat zou willen weten), maar daar was toch echt wel heel veel geluk mee gemoeid, want de overgrote meerderheid van mijn vangst betrof toch echte smurfen...
Een voorbeeld: onlangs lagen we op een vrij kleine plas waar het toch best wel druk was naar mijn normen: drie boten en nog twee andere bellyboaters. De vissen waren goed los, en ik schat dat we met z'n allen samen toch minimaal 150 snoekbaarzen moeten gevangen hebben, en waarschijnlijk waren het er meer. Ik zag de hele dag lang echter slechts twee (2!) maatse vissen... Ik had zelf een vis die rond de 60 draaide, maar de rest van mijn vangst bestond vooral uit diertjes van 25-35 cm, die ik eigenlijk liever niet had gevangen.
Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik weet wél dat de gemiddelde maat pakweg 5 jaar geleden veel en echt veel hoger lag bij deze visserij. Als je nu een 70'er vangt op de rivierplassen, dan mag je je in de handen wrijven - terwijl we er toen toch echt bijna dagelijks eentje konden foppen.
Ik hoor en lees her en der verschillende verklaringen die worden geopperd. De grote vissen zijn bang geworden van het geluid van de sonar, zo beweert de een. En de ander zegt: ze krijgen de kans niet op het aas te pakken door de vele kleintjes! Nog een ander stelt dat het door de watertemperaturen komt, of door de grondels: die eten snoekbaarsbroed, toch? Eén mogelijke factor waarover ik even wil uitweiden, is de beroepsvisserij. Ik wil niet zomaar iets roepen zonder zeker te weten hoe de vork in de steel zit, en ik wil deze beroepsgroep niet zomaar veroordelen zonder concrete cijfers te hebben gezien, op wetenschappelijk verantwoorde wijze verzameld. Ik wou dat een onderzoeker (of team van onderzoekers) zich eens mee zou kunnen bezighouden met de vraag of de gemiddelde lengte van de snoekbaarzen afneemt op een water als de beroepsvisserij intensiever wordt.
Onlangs las ik in het blad Visionair over een onderzoek dat liet zien dat de biomassa op de meeste rivieren niet lijkt te zijn afgenomen tussen 2006 en 2012 - maar dat biedt uiteraard geen antwoord op mijn vraag over de gemiddelde lengte. Onderzoekers uit Wageningen lieten enige jaren geleden zien dat sommige zeevissen tegenwoordig een stuk sneller paairijp worden dan pakweg twee decennia geleden en verbonden die vaststelling met de intensieve beroepsvisserij op de Noordzee: de soort houdt zich in stand op die manier... Zou zoiets ook met snoekbaarzen aan de hand kunnen zijn? Of moeten we juist blij zijn met al die kleine snoekbaarzen: deze soort groeit snel, dus wie weet zijn ze binnen enige jaren allemaal 60+?
Time will tell.... Tight lines iedereen, en onthoud altijd dat het allerbelangrijkste toch wel is dat je geniet van je visserij, wat je ook vangt!
