Gericht op zeelt

Hoewel ik een roofvisser ben in hart en nieren, zijn er ook niet roofvissen die mij heel erg interesseren en zeelt is er daar een van. In oude hengelboekjes van Jan Schreiner zie ik wel eens foto's van zeelten die een voor baars bedoelde spinner genomen hebben en een kennis van mij ving er een op de shad tijdens het verticalen ooit, maar meestal lijken zeelten toch vreedzaam hun kostje bijeen te scharrelen. Tenzij je een muggenlarve bent want dan ben je de klos - zeelten houden namelijk enorm van die rode wriemelbeestjes. Vooral 's morgens en 's avonds woelen ze de modderige bodem bij hun zoektocht en ze produceren daarbij enorme bellenplakkaten. Zeelten zijn dan ook best makkelijk te lokaliseren: ga in alle vroegte op een rustige lentedag rondstruinen langs poldersloten, gewapend met een goede poloraidbril, en als er zeelt zit, zal je hun sporen zien. Tussen zeelten zien azen en zeelten vangen zit er, zo heb ik me door schade en schande ondervonden, nog een niet te veronachtzamen verschil. Hoe vaak heb ik niet achter mijn hengels gezeten terwijl het water voor me wel één groot schuimbad leek, alsof iemand de was aan het doen was onder water? Elk moment kan het gebeuren, houd ik mezelf dan voor en ik zit op het puntje van mijn stoel - maar behalve een lijnzwemmer zo nu en dan (steevast gevolgd door een enorme hoeveelheid bellen veroorzaakt door de geschrokken weg sprintende vis) gebeurt er dan doorgaans niets... Ik heb al van alles geprobeerd: wormen middels een heel licht schuifloodje of onder een dobber erop gooien, een paar grepen maden erop gooien, hennep zaaien - maar vooralsnog met heel weinig succes. Ik word er heel nerveus van want heb ik mijn dobber ergens perfect bovenop zo'n massa bellen gegooid dan kan je er donder op zeggen dat de bellen verdwijnen en plots een paar meter verder opnieuw beginnen, en als ik mijn montage verplaats dan duiken ze weer op de oorspronkelijke plek op... Het leek soms op een spelletje PacMan waarbij ik nooit iets te pakken kreeg. Ik blijf dingen uitproberen (wie tips heeft mag zich altijd melden!), want als ik gericht met succes zou kunnen vissen op bellenblazers, dan vang ik me op een paar van mijn meer modderige watertjes helemaal het schompes... zeelt10 Als de berg niet naar Mozes komt, echter, dan moet Mozes maar naar de berg komen en dat is gelukkig een tactiek die de voorbije weken wel goed heeft gewerkt. Concreet betekent het dat ik mezelf dwing geduld te hebben. Zeelten eten namelijk niet uitsluitend muggenlarven. Als ze erop gefocust zijn dan is het lastig ze over te halen iets anders te pakken, maar soms kuieren ze ook gewoon wat rond op zoek naar alles wat los en vast zit en eetbaar oogt. Dan komt de visserij met method feeders en boilies tot zijn recht. Ik zorg dat ik 's morgens heel vroeg aan het water ben en zoek een zone waarin ze aan het bubbelen zijn. Vervolgens zet ik mijn vallen uit: Korum Method Feeders van 45 gram, met een kort onderlijntje eronder met daaraan een mini boilie op de hair. Een haakje nummer 8 en een gevlochten onderlijntje van 15lbs braid maken de montage af. Achter de korf zet ik wat zinkende tube (om de hoofdlijn op de bodem te houden) die ik blokkeer met een gummistoppertje zodat ik eigenlijk met een vastlood montage vis. Zorg er wel voor dat het stoppertje onder hoge druk verschuift want alleen dan kan je zeker zijn dat een zeelt die je door lijnbreuk verspeelt de korf weer kwijt kan raken! Een goede richtlijn is dat de stoppers na de aanbeet iets verschoven moeten zijn - dan weet je zeker dat ze net strak genoeg zijn. method De korf prop ik vol met een speciale Method Mix (ik heb goeie ervaringen met die van Sonubaits), waardoor ik wat hennep en maïskorrels en een paar versnipperde boilies meng. Als je wat voorzichtig werpt, blijft dit alles wel in de korf zitten tijdens de worp. Het is wel zaak om te zorgen dat je voertje echt goed kleeft en bij voorkeur iets harder is dan bij normaal feeder vissen op witvis. Omdat ik zeelt in zeer ondiep water - max. een meter! - wil ik immers niet om de tien minuten weer ingooien om de vissen niet de stuipen op het lijf te jagen. Dan is het wel handig als je een langzaam oplossend voertje in je korf hebt...  Meestal duw ik mijn haak met boilie er wat in - de gedachte daarachter is dat een azende zeelt de boilie eruit pulkt en dan meteen vol vertrouwen neemt.  Een bijkomend voordeel is dat je dan zeker weet dat je haak niet bedolven ligt onder algen of troep en daardoor niet meer goed kan prikken...   Meestal wacht ik een 45-tal minuten voor ik opnieuw ingooi. Goed feederen staat en valt met precisie: probeer altijd op exact dezelfde plek weer in te werpen. Zo zorg je er namelijk voor dat precies op die vierkante meter een voer tapijt ontstaat dat voorbij zwemmende zeelten uiteindelijk tot azen zal aanzetten. Bij de eerste worp gooi ik wat boilies in de buurt van de korf, het aantal hangt af van het aantal zeelten dat ik verwacht op de stek. Meestal volstaan een bol of 10-15 per hengel wel. Als ik een zeelt heb gevangen strooi ik bij het opnieuw inwerpen weer hetzelfde aantal boilies - als ik alleen maar ververs, gooi ik geen boilies erbij. Vergeet niet dat boilies in tegenstelling tot gewoon voer of pellets vele uren lang intact blijven onder water, wat betekent dat je, als je bij elke inworp 15 bollen strooit en bijvoorbeeld 5 keer hebt ingegooid, je al 75 boilies rond je haak hebt liggen. Als er dan een zeelt komt, moet hij wel heel veel honger hebben om dat allemaal op te slokken... Het oude adagium zegt niet voor niets dat je altijd voer kunt bijgooien maar geen voer meer kunt wegnemen dat je al gegooid hebt... zeelt9 zeelt11 In een boek dat door sommigen de bijbel voor de zeeltvisser wordt genoemd - A time for Tench van Chris Thurnbull - vraagt de auteur zich af waarom method feederen op zeelt zo ontzettend succesvol kan zijn. Hij oppert de hypothese dat dat komt door de manier van voedsel verzamelen van deze bijzondere dieren. De muggenlarven waar ze op azen, zijn immers niet even talrijk op elke vierkante meter - veeleer is het zo dat er hier en daar een klein groepje ligt. Zeelten zijn dus gewend om hier en daar wat te eten en dan verder te zwemmen... Volgens Chris lijkt de situatie die we met onze methods creëren op de verspreiding van de muggenlarven: hier en daar een hoopje... Of het klopt weet ik niet, maar ik vind het een interessante denkpiste. En sowieso hoor je me niet klagen over de vangsten met de Method dus ik zou zeggen: geeft het ook eens een kans!