Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat, maar als de auto eenmaal is ingeladen voor een gezinsvakantie dan kan er volmaakt niks meer bij. Omdat we meestal nogal improviserend kamperen, dus ter plekke beslissen waar onze volgende halte is om een paar dagen door te brengen, weten we nooit precies waar we terecht komen en dus moeten we op van alles en nog wat voorbereid zijn. Derhalve sleuren we niet alleen de tent mee maar ook spullen om te klimmen, bergtochten te maken, snorkelen, varen - en vissen natuurlijk. Omdat ik degene ben die de boel in de auto propt, weet ik dat het slim is om mijn vismateriaal er als eerste in te moffelen. Deze keer ging onze reis naar het binnenland van Slovenië en omdat ik op het internet had gelezen dat alle rivieren daar Fly Only waren, kon ik me enorm beperken. Enfin, dat vond ik zelf althans, want toen de anderen mijn vliegenhengel en reel, doosjes vliegen, waadpak, waadschoenen, waad jas en schepnet zagen liggen, keken ze me nogal onthutst aan. Maar goed, zoals elk jaar paste alles er min of meer in en kon iedereen min of meer zitten, en off we went, dwars door Duitsland (files) en Oostenrijk (nog meer files) naar een land waar we nog niet zoveel over wisten. De eerste camping (https://ecorivercamp.com/) was meteen een voltreffer: een jong Sloveens koppel met een groen hart waren net met een volledig zelfvoorzienende eco-camping begonnen en ondanks het zeer beperkte aantal plaatsen - maximaal 40 mensen - konden we ons tentje toch neerzetten, pal op de oevers van de Sava-rivier. In de buurt bleek een groot meer te zijn, Lake Bled, en daar gingen we een kijkje nemen. Ik kon mijn ogen niet geloven: in het kristalheldere water van deze waterpartij van tientallen hectaren groot zag ik van alles langs de oevers zwemmen. Zonnebaars, ruisvoorn, zeelt, meer forel, karper, kopvoorn - en het waren geen kleintjes! Er was een hengelsportzaakje in Bled waar ik vergunningen kon kopen voor zowel het meer als het stuk rivier waar we kampeerden. Goedkoop was anders: de riviervergunning kwam op iets meer dan 40 euro per dag - en dat 'gunsttarief' krijg je alleen als je de vissen ook netjes terugzet. Ik besloot een dagvergunning te kopen voor mijn jongste dochtertje, en gewapend met een hengeltje waaraan enkel een haakje met daarop een maiskorrel hing slopen we langs de oevers. Het werden drie heel memorabele uren waarin het zevenjarige spookje minstens dertig ruisvoorns ving.
Mijn enige taak was de vis losmaken, al de rest deed ze zelf.
Er zat een vis bij die volgens mij over de 40 cm ging - waarmee ze mijn PR aan spaanders viste... De volgende ochtend was het mijn beurt om in de rivier te gaan staan 'wapperen'. Nu ben ik niet zo een vliegvisser; het enige wat ik af en toe doe is op windes vissen in kribvakken van de Waal, met een stukje brood en om die visserij op toch vrij slome vissen wat opwindender te maken gebruik ik dan vaak een vliegenlat. Maar nu stond ik hier in het midden van een salmonidenrivier, met overhangende bomen die het op mijn lijn gemunt hadden en een stroming die mijn lijn meteen meevoerde. Natuurlijk wist ik wel dat forellen standplaatsen hebben en ik had ook ergens opgevangen dat je vlieg geen 'drag' mag ondergaan tijdens het vissen - dat betekent: niet worden meegesleept achter de lijn aan - want dat ziet er heel onnatuurlijk uit - maar veel verder reikte mijn kennis vooralsnog niet. Maar goed, ik wierp zo goed en zo kwaad als dat ging met mijn slechte techniek en viste interessant ogende stukjes uit met een goudkopnimf die ik de dag ervoor gekocht had. Veel vertrouwen had ik er niet in maar ik genoot van het werpen, temeer daar ik voelde dat mijn afstanden en techniek zienderogen beter werden. En toen was daar plots die ruk, en een lijn die snel strakliep, en een forel die salto's begon te maken een paar meter van mij vandaan... Ik nette het dier, een regenboogforel van een cm of 40, en was verbluft door zijn schoonheid.
Met een krachtige flapper van zijn staart was hij weer weg, bijna volstrekt onbeschadigd, want zo een weerhaakloze vlieg valt uit de bek zodra je de spanning laat vallen. Het bleek the first of many te zijn, want in de twee voormiddagjes dat ik er viste kon ik meer dan 20 vissen vangen, op een bruine forel na allemaal regenbogen. Een keer haakte ik een zeer grote vis maar hij schoot los. Ik heb hem niet heel goed gezien maar schatte hem op een cm of 65. De man van de hengelsportzaak zei me, toen ik het hem vertelde, dat het allicht een kleine 'hucho' moet zijn geweest, een neefje van de taimen... Een week later gingen we richting bergen, en ook daar vonden we een ecocamping op de oevers van een riviertje. Het water was er een stuk kouder, maar de eerste avond al kon ik zien dat het er stikte van de vis: overal waren kringen te zien van azende forellen. Vergunningen waren te koop bij een herberg een eind verderop - 60 euro per dag deze keer, slik. Maar goed, het was vakantie en ik kon mijn prille vliegvisverslaving niet weerstaan en dus trok ik er voor 1 dag op uit. Na tien minuten vissen had ik al drie forellen: een bruine en twee regenbogen.
Toen zag ik plots een gigantische bak staan, met rode flanken - overduidelijk een zeer grote regenboogforel. Ik vatte post op een steen van waarop ik hem kon aanwerpen en begon hem te bestoken. In een goudkopnimf had hij geen zin, en al evenmin in een zwarte pluis, een grijze pluis, een witte pluis met vleugeltjes. Ik noem ze pluis omdat ik er geen flauw benul van had wat ze imiteerden - ze staken in een doosje vliegen dat ik een keer had gekregen van een vriend. Een half uur en alle vliegen in mijn doos later gebeurde het ongelofelijke, op een grijsbruin streamerachtig ding: hij pakte. Ik sloeg, hij sprintte weg, en toen brak mijn onderlijn. Het huilen stond me nader dan het lachen, maar na een poosje raapte ik mijn moed weer samen en waadde verder. Ik ving regelmatig een visje vrijwel allemaal regenbogen. Bij een stroomversnelling zag ik een dieper geultje, en daarin bleken twee van die kolossen te liggen. Ze waren zo mogelijk nog groter dan de vis die ik verspeelde... In het water liggende vissen schatten is lastig maar ik twijfelde er niet aan dat die forellen die ik zag allebei 70cm of meer waren. Al bij mijn tweede worp werd mijn vlieg gepakt: de dikste van de twee! Hij schudde een paar keer met mijn kop en ik kreeg een rechtgetrokken haak terug. Ik dacht dat ik gek werd. Een uur later was ik ook echt gek want toen had ik vijf (5) van die kolossen gehaakt en professioneel verspeeld: losgeschoten, haak recht, lijnbreuk, te laat aangeslagen, te veel slappe lijn bij de aanslag... Het was belachelijk, wat een prutser was ik toch. In de namiddag vielen de beten grotendeels weg. Ik ving er af en toe nog een, maar de meeste vissen die ik aanwierp bekeken de vlieg nog niet eens. En toen kwam het schemeruurtje. Ik had al eens gelezen dat dit voor vliegvissers een 'magic hour' is, en had er dus naar uitgekeken.Het bleek te kloppen: overal zag ik stijgende forellen, en met een droge vlieg ving ik werkelijk de ene na de andere. De laatste twee vissen de ik ving waren meteen de grootsten van die dag: een bruine forel van 45 cm en een regenboog van 55 cm.
En toen was het stikdonker en gedaan met de pret. Ze zeggen altijd: wie 1 keer gevliegvist heeft wil nooit meer iets anders. Ik weet niet of dat met mij zal gebeuren, ik denk het niet. Maar dat belet niet dat ik moet toegeven dat ik me de laatste weken erop betrap dat ik vliegviswebsites zit te lezen en oude nummers van De Nederlandse Vliegvisser... Het heeft toch wel iets, vooral dan dat zeer directe contact met de vis bij de aanbeet, maar ook bij de aanslag en dril... to be continued, dus!
