Novembersnoeken
Begin november is meestal het moment dat de watertemperatuur flirt met de 10 graden herinner ik me vaak uit m’n karpervissersperiode. Wanneer de watertemperatuur onder de tien graden dook betekende dit het begin van de wintervisserij. Het metabolisme van vissen komt op een lager pitje te staan en dat laat zich ook wel merken in de activiteit. De aasperiodes worden korter net zoals de dagen en uren zonlicht.
Op groot water blijft de watertemperatuur het langst op temperatuur en zijn de kansen om een echte zoetwaterbuffel te vangen vrij reëel. Het is ook het grote water dat me het meest aanspreekt. Duizenden hectaren en de kans op een snoek van recordafmetingen, daar heb ik graag wat moeite voor op overschot.
De Hobie kajak kwam afgelopen maand dan ook regelmatig van stal om achter de grote snoeken te gaan jagen. Slow trolling is m’n favoriet spelletje in deze tijd van het jaar om deze roofvis te strikken. Groot kunstaas in de vorm van pluggen maar zekers groot rubber gebruik ik hiervoor. Grote softbaits zoals de Westin shad teez in 27 cm lijkt vrij groot maar valt door het slanke lichaam erg goed mee in gewicht.
100 gram vind ik zowat het maximum voor kunstaas, ook voor het trollen.
Het wordt me anders een veel te lompe bedoening. Ik monteer ze sinds dit jaar op de handig Spro softbait Spiral die ik bij Fish Inn tegenkwam. Het voordeel hierbij is dat je loodgewichten kan toevoegen naargelang de omstandigheden en diepte waarin je wil vissen. Zo licht mogelijk en zo zwaar als nodig is m’n streefdoel. Ik vis het kunstaas graag een stukje achter de kajak of boot.
Het grote water leverde zo toch wel een paar mooie vissen op afgelopen novembermaand.
Uiteindelijk op een hand te tellen maar ik ben er meer dan tevreden mee.
Bikkelen voor een bak
Een ander verhaal werd het op een grote rivierplas die op m’n lijstje stond dit najaar. Het is een plas waar relatief veel gevist wordt en waar de vissen bijna letterlijk kunnen lezen en schrijven. Ze kennen er het klappen van de zweep en zijn erg op hun hoede en heel vaak moeilijk te verleiden. Met eigenbouw streamers gevist aan de vliegenhengel probeer ik ze toch graag een oor aan te naaien. M’n grootste snoek in ’t voorjaar viel voor een streamer en ik wou het spelletje nog eens overdoen in het najaar en winter.
Dagen van zonsopgang tot zonsondergang waren er goed voor één of twee aanbeten en verschillende keren zelfs helemaal niets.
Een viertal blanks mocht ik noteren. Op een koude november maandag waren de goden me wel goed gezind. Slechts na tien minuten vissen met de streamer werd deze knalhard gegrepen boven slechts vier meter water. Het voelde als een metervis en de aftma 9 hengel boog lekker diep. Helaas schoot de vis van de haak voor ik een glimp kon opvangen. Het duurde uren die dag voor ik een herkansing kreeg en deze keer boven tien meter water. Deze hing wel en voelde erg stevig aan. Je voelt direct het verschil tussen eentje onder de meter en een dame van ver daarover…
Gelukkig bleef deze buffel wel hangen aan het haakje.
De stevige dril duurde relatief kort nadat ik deze puntgave bak van een snoekendame in m’n handen mocht nemen. Ongetwijfeld één van de grootste snoeken van het meer en dat op een mooiste manier van vissen.
Het is een beetje terug naar de eenvoud en de basis van het vissen, het vliegvissen op snoek. En een aangenaam voordeel hierbij is dat je weinig materiaal mee hoeft: Een hengel met roofvis reel en vliegenlijn, een rol fluorocarbon, een paar stalen onderlijntjes, enkele streamers en that’s it! Een vangst waarbij ik er weer voor een tijdje tegen kan. Een tijdje blanken en bikkelen voor de volgende wintervis…
Jo Mebis
