K-k-k-koud.......
Binnen de minuut na aankomst op de stek is het al duidelijk: ik moet er weer aan wennen, aan de vrieskou.
Met half bevroren vingers probeer ik het speldje van mijn staaldraadje open te krijgen om een shadje te bevestigen, maar dat valt totaal niet mee, want ik voel het verschil niet eens meer tussen mijn vingers, de speld en de loodkop. Maar goed, na een hoop gesukkel en gevloek lukt het dan...









