Roofvis

Gesloten-tijd-blues...

Gesloten-tijd-blues...

Elk jaar hetzelfde: eind maart is het gedaan met de roofvispret. Soms is dat niet zo erg, als ze toch niet goed bijten namelijk of als alles dichtgevroren ligt, maar dit jaar liep het in de laatste maand voor het einde van het seizoen juist heel lekker! Omdat ik een poosje geen vangstberichten meer heb geschreven, vat ik in dit berichtje maar eens een paar visdagen samen.  Ik had het in deze ti...
Fin de saison

Fin de saison

Fin de saison op de Randmeren ‘Als we nu eens een nachtje bij Kees zouden gaan logeren, zodra het weer wat beter wordt? Aan het woord is de altijd even dynamische Maikel, mijn bellyboat vismaatje. De voorbije jaren trokken we er in het vroege voorjaar meermaals samen op uit om het seizoen ‘uit te wuiven’ met de bellyboats. We vangen dan vaak erg goed: alsof de vissen weten dat ze ons een paar ...
Vuurwerk van de 'verkeerde' roofvis

Vuurwerk van de 'verkeerde' roofvis

Bizar, al die wind en regen de voorbije maand. De rivieren staan al wekenlang extreem hoog (ik las dat ze in Parijs zelfs al bang zijn dat de Seine uit haar oevers gaat treden), en de windstille dagen zijn op één hand te tellen... Het water op de klassieke baarsplekken op de rivier heeft de kleur van chocolademelk, en de baarsvangsten zijn er dan ook navenant. Snoekbaars trekt zich daar veel...
Costa Rica peuteren

Costa Rica peuteren

Iemand zei me ooit eens: “als de bestemming niet bij water ligt, vertrek ik zelfs niet met vakantie!” Ik begreep hem volkomen, want ik zit net zo in elkaar. Ik besef ook wel dat gezinsvakanties niet integraal in het teken kunnen staan van mijn verslaving, maar zo af en toe een hengeltje uitgooien terwijl de rest ligt te liggen in een hangmat of op het strand, vind ik heel erg leuk. Afgelopen zo...
Verticalen op snoekbaars: the basics

Verticalen op snoekbaars: the basics

Verticalen... het woord wordt tegenwoordig zo vaak gebruikt, dat het niet meer nodig lijkt om het uit te leggen. En toch herinner ik me nog precies hoe het was toen ik een jaar of vijf geleden met deze manier van vissen wou beginnen: ik kon amper beginnersinformatie erover vinden! Gespecialiseerde artikelen, die waren er te kust en te keur op websites en in de bekende hengelsportbladen - maar o...
Oma, wat een grote bek!

Oma, wat een grote bek!

De largemouth bass heeft zijn naam niet gestolen: er zijn maar weinig vissoorten van dat formaat die zo'n gigantische klep hebben. De rest van zijn lichaam blijft toch vrij bescheiden qua afmetingen: biologen menen dat hij maximaal 75 cm lang kan worden, bij een gewicht van even over de 11 kilogram. Tot nog toe hebben sportvissers maar een handvol officieel erkende blackbassen, zoals hij oo...
De overwinning op een baars

De overwinning op een baars

De overwinning op een baars Een van de belangrijkste sportvissers uit de Lage Landen is zonder enige twijfel Jan Schreiner. Deze inmiddels alweer 11 jaar geleden overleden (op 29 november 2006) schrijvende hengelsportwinkelier droeg in belangrijke mate bij tot nogal wat dingen die wij tegenwoordig 'normaal' zijn gaan vinden. Zo promootte hij het vissen met kunstaas en was hij een van de voorve...
Fin de saison op de Randmeren

Fin de saison op de Randmeren

‘Als we nu eens een nachtje bij Kees zouden gaan logeren, zodra het weer wat beter wordt?’ Aan het woord is de altijd even dynamische Maikel, mijn bellyboat vismaatje. De voorbije jaren trokken we er in het vroege voorjaar meermaals samen op uit om het seizoen ‘uit te wuiven’ met de bellyboats. We vangen dan vaak erg goed: alsof de vissen weten dat ze ons een paar maanden niet meer zullen zien ...
Ebro Delta avontuur 2016

Ebro Delta avontuur 2016

Tonijnvissen staat al een tijdje hoog op het to-do lijstje, het werd dus tijd dat dit afgestreept kon worden. Op 3 oktober is het zover, om 05:00 kan de reis beginnen. Reis? Maak hier maar een reisje van! Om 07:30 gaan we op vliegveld Eindhoven de lucht in en als ik later op de klok kijk is het tot mijn verbazing pas 10:00 uur als we in de huurauto wegrijden op vliegveld Reus. Tijdens de aut...
K-k-k-koud.......

K-k-k-koud.......

Binnen de minuut na aankomst op de stek is het al duidelijk: ik moet er weer aan wennen, aan de vrieskou. Met half bevroren vingers probeer ik het speldje van mijn staaldraadje open te krijgen om een shadje te bevestigen, maar dat valt totaal niet mee, want ik voel het verschil niet eens meer tussen mijn vingers, de speld en de loodkop. Maar goed, na een hoop gesukkel en gevloek lukt het dan...